و از آن سو اگر آن حزب يا گروه كليه فعاليت و نمودش در حد همان شعارهاي اتوكشيده و زيبا می‌ماند، يا به مرور زمان و یا بدست روشن فکران روشنگر پرده از شعارهاي توخالي و پوچشان برداشته می‌شد و در طول تاريخ و يا در نزد مردم همان زمان رسوا می‌شد.
حال ما با اين مقدمه نسبتاً طولاني قصد آن داريم تا بررسي كنيم كه آيا جریان بهائی كه داعيه ي تساوي حقوق زنان و مردان را دارد و اين شعار پر طمطراق و پر طرفدار و زيبا، چقدر با افعال و رفتار خودشان يعني در وهله نسخت در سیره زندگاني بزرگانشان و سپس در شيوه اداره و معيشت اين گروه مطابقت دارد.
حال با همين اشارت اندك توانستيم اصل ادعايشان را روشن كنيم. اكنون با كمي ورق زدن نوشته‌های همين رهبران گذشته و حال و احوال مديران فعلي اين فرقه و گروه به نگاه آنان پي خواهم برد و به سادگي می‌فهمیم كه از ادعا تا واقعيت و از خيال تا واقعيت تفاوت یک صد و هشتاد درجه وجود دارد
كتاب مكاتيب جناب عبدالبها كه از رهبران بهاييت است و بهاييان اين شخص را بسيار عزيز و والا مرتبه مي شمارند درجايي كه قصد داشت تعاليم بهاييت را بزرگ كند و به تعريف و تمجيد آن بپردازد گفته: «تعاليم جديده روح اين عصر و نور اين قرن است. از جمله تحري حقيقت، وحدت عالم انساني و…. از جمله مساوات رجال و نسا به استثنا در بعضي مسايل» ج٣ مكاتيب ص ٢٧٦
خب جنابان بهايي اين استثنا كه مي خورد كار عيب پيدا ميكند.. اين استثنا داشتن به کلی ميزند به زير تساوي حقوق زن و مرد كه شما دم از مطلق بودن آن در مرام بهايي می‌زنید
اين استثنا چيست؟ وقتي ميگويي استثنا ، جا براي اما و اگر باز می‌شود و می‌شود به کلی اين ادعاي شما را به زير سوال برد…
درباره رفتار كنوني ايشان نيز بايد بداند كه كليه احوالات و وظائف همه‌ی اعضاي اين گروه در جايي به نام بيت العدل كه در شهر حيفا در اسرائيل است،
بيت العدل شامل افرادي است كه با انتخاب همه بهائيان در كنار هم و با مشورت و همفكري هم برنامه یک ساله هر بهايي رو تعیین ميكند به عبارت دیگر يكي از منابع تشريع و قانون و احكام بهاييان همين بيت العدل است كه به زعم بهائيان عصمت دارد و از هر خطا و اشتباهي مبرا هستند.
اما :
يك علامت سوْال همواره ذهن منتقدان به بهاييت و حتي خود بهائيان بي غرض و نازک بین را مشغول كرده است و آن اين است،
اين مسلكي كه همواره دم از تساوي حقوق زن و مرد ميكند و مدعي است كه بين زن و مرد هیچ گونه تفاوتي از لحاظ حقوقي، شرعي و شهروندي وجود ندارد و همه و همه با هر جنسیتی داراي حقوق برابر هستند به چه دليل و بر كدام منطقي حاضر می‌شود حضور زنان را در اين جمع نپذيرند و حتي اجازه‌ی كانديداتوري براي انتخاب شدن در اين مجمع به اصطلاح شرعي را ندهند ؟
عباس عبدالبها در كتاب گنجينه حدود احكام: و در لوح مبارك ديگر نازل: در بلاد شرق در هر بلده و قريه كه عدد مؤمنین از رجال از سن بيست و يك و مافوق آن تجاوز نموده محفل روحاني تاسيس گردد و حضرات امإ الرحمن (زنان ) منتخِب اند نه منتخَب>>
حال اگر بخواهيم همين فرمايشات رهبر مرامي كه مدعي هستند به زبان فارسي نازل شده را به فارسي قابل فهم برگردانيم بايد گفت كه جناب عباس افندی یا همان عبدالبها به كلي آب پاكي را ريخته به دست بانوان بهايي كه حق انتخاب كردن دارند اما انتخاب شدن نه… عجب!!!
اگر بگوييم كه دستور رهبر و بنیان‌گذارتان است كه زده اید به زير ادعاي پر زرق و برقتان كه مدعي هستند ديانت شما بين زن و مرد هيچ فرقي قائل نيست
اگر بگوييد زنان توانايى حضور ندارند كه خودتان فعل خبط و گفته و اشتباه انجام داده اید و با عصمت جمعي بيت العدل در تناقض است
اگر بگوييد برداشت فعلي بيت العدل از احكام بدست آمده است كه با بن بست تأويل و تفسير مواجه می‌شوید
حكم صريح و نص صريح كه قابليت تفسير ندارد،،،جامع مطلب اينكه بانوان از فكر انتخاب شدن در بيت العدل خارج شوند،،،بهاييتي كه فرياد تساوي زن و مرد را عالم گير كرده معتقد است خانم هاي بهايي لياقت و توانايي نشستن و همفكر شدن در بيت العدل را ندارند،،،
