آهنگ و خوانندگی

ک وتاه و خواندنی ی

کوتاه و خواندنی :

بهائیت در ایران : بعضی از افعال هستند که با انجام مقداری از آن انسان به نا کجا آباد خواهد رفت و برای آنکه از خطر آن در امان باشیم باید آنرا کاملا از زندگی خود حذف کنیم. یکی از آن چیزهایی که مفسده به بار می آورد گوش دادن به موسیقی است که ممکن است در اول کار مقداری گوش دهد اما در آخر کار ضررهای قابل توجهی به زندگی انسان وارد می کند. با این حال حسینعلی نوری در اقدس شنیدن موسیقی را حلال می کند و جالب اینجاست که توقع دارد همراه با شنیدن موسیقی شخص از محیط ادب و وقار خارج نشود!!!!!

یکی از امتیازات مسلک قرن نوزدهم تجویز و تحلیل خوانندگی و غناء است که پیروان این مسلک از این قسمت نیز محروم و ممنوع نگشته و عیش و شهوات نفسانی آنان تکمیل و به حد اعلا تامین شود.
بهاء در اقدس می گوید: انا حللنا لکم اصغاء الاصوات و النغمات ایاکم ان بخرجکم الاصغاء عن شأن الادب و الوقار- ما حلال کردیم شنیدن آوازها و نغمه ها را و متوجه باشید که در مجلس خوانندگی از محیط وقار و ادب خارج نشوید. [1]
اسلام بطور کلی از اعمال برانگیخته از هوی و هوس و از شهوت رانی و از آن چیزهائی که روحانیت و نورانیت دل را زائل می کند نهی نموده است و از این قبیل است، آهنگ های عیش و طرب و لهو و لعب و آوازه خوانی های شهوت انگیز که به اصطلاح فقه اسلامی غناء گویند، ولی در اینجا شنیدن این آوازها و آهنگ ها تجویز شده است.
آری در قرن اتم که وسائل همه جور شهوت رانی و هوی پرستی و ساز و نواز و رقص و عیش و نوش آماده و جمع است، باید حرفی زد که مردم فرار نکنند، و مطابق دلخواه و شهوات و تمایلات نفسانی آنان سخن گفت، امروز باید با مجالس عیش و نوش و رقص مردم مخالفت نکرده و دلخوشی و طرب و آسایش فکر و شهوت این جوانان را تامین نمود.
پس عیش و طرب با مراعات وقار و ادب تجویز می شود.

سپس در جمله بعد می گویدکه ما این آهنگ ها را وسیله ی توجه و عروج روحانی قرار دادیم و شما هم در موارد هوی پرستی استعمال نکنید.
ولی این فلسفه مانند اینست که بگوید: ما نگاه کردن به زن های خوش منظر و جوان های خوش خط و ابرو را تجویز می کنیم، تا از این نظر استفاده روحانی برده و به آفریننده جهان متوجه باشید.
آری آواز جالب مانند غذائیست که هر کسی به اقتضای طبیعت و مزاج خود از آن استفاده خواهد برد، اشخاصی که از محیط قوای مادی و شهوات نفسانی و تمایلات جسمانی بیرون نرفته اند، چگونه ممکن است از ساز و نواز و آواز های طرب انگیز استفاده روحانی و استفاضه ی معنوی ببرند.
باز در این مورد قضاء و حکومت را به دانشمندان روحانی و علمای علوم تربیت و اخلاق واگذار می کنیم که در این موضوع به دقت بررسی کرده و ببینند آیا این حکم مردم را به سوی شهوات نفسانی سوق می دهد، یا به سوی روحانیت؟ (2)

پی نوشت :

1- صفحه 16 سطر 1

2- محاکمه و بررسی باب و بهاء جلد 2 صفحه 74 تا 762-