در کانال‌های تبلیغی بهائیت، در پاسخ به این پرسش که «آئين بهائی با ديانت اسلام چه تفاوتی دارد؟»، به بیان مهم‌ترین تفاوت ادعایی بهائیت با اسلام پرداخته است . مبلّغ بهائی در بیان این تفاوت پس از استدلال به قول پیامبرخود خوانده‌ی این فرقه مدعی شد: «این ظهور، برای وضع احکام و قوانين جديد نيست، بلکه هدفی بسيار والاتر از آن دارد؛ يعنی رساندن انسان به مقام و کمالی که شايسته‌ی خلقت اوست».[کانال تلگرامی بهائی] اما با مشاهده‌ی تاریخ کوتاه و پُر تنش فرقه‌ی بهائیت و ملاحظه‌ی نوع رفتار پیشوایان بهائی، چیزی جز طنزی بی‌مزه از این ادعا باقی نخواهد ماند. چرا که پیشوایان و مبلّغان بهائی، از یک‌سو دم از رساندن بشر به اوج کمال انسانی می‌زنند و از سویی دیگر سیاه‌پوستان آفریقایی را گاو می‌خوانند.[خطابات، ج 3، ص 48] غیربهائیان را حیوان می‌شمارند.[بدیع، ص 213] با اقوام مختلف، رفتار دوگانه و تبعیض‌آمیزی از خود نشان می‌دهند. نظیر قاتل و وحشی خواندن ترک‌زبانان توسط حسینعلی نوری پیامبر خودخوانده‌ی این فرقه [اسرالآثار، ج 2، ص 154]؛ نحس خواندن مردم سوریه [همان، ج 5، ص 200] و... .
حال پرسش اساسی این است که آیا  پیامبرخوانده‌ی بهائیان که حتی برادر خود را طرد و با زشت و زننده‌ترین القاب خطاب کرده است [اسرارالآثار، ج 5، ص 346]، قرار است انسان‌ها را به اوج کمال انسانی برساند؟!