معرفی عبدالله شهبازی : (قابل توجه عناصر خواص از اغنام الله که نویسنده را به نطام ج.ا.ا منتصب می نمایند )

برداشت شده از صفحه ویکی پدیا عبدالله شهبازی :

بهائیت در ایران : از عبدالله شهبازی تا کنون چندین مقاله در نقد فرقه ضاله بهائیت در این پایگاه درج شده است . همانطور که بارها یاد آور شده ایم پایگاه بهائیت در ایران از هر گونه تالیف و اثر نوشتاری ، دیداری و شنیداری در راستای نقد بهائیت در صورت اثبات اسناد  آن بهره خواهد برد لذا با عنایت به این مهم بر آن شدیم که از صفحه ویکی پدیا ، نویسنده را معرفی نمائیم . تا کاربران محترم  نسبت به انعکاس مطالب در پایگاه بدون در نطر گرفتن عقاید شخصی افراد آگاهی یابند .

عبدالله شهبازی در سال ۱۳۳۴ در شهر شیراز به دنیا آمد. پدرش حبیب الله شهبازی رئیس طوایف کوهمره سرخی بود که پس از شورش عشایر جنوب در سال‌های ۱۳۴۲-۱۳۴۱ علیه حکومت پهلوی تیرباران شد. از سال ۱۳۴۸ وارد محافل مذهبی- سیاسی هوادار آیت الله خمینی شد و از شاگردان شیخ محی‌الدین حائری شیرازی بود.[۲] در تابستان ۱۳۴۹ در چهارده سالگی برای نخستین بار به اتهام پخش اعلامیه مرجعیت آیت الله خمینی در مجلس ختم آیت الله محسن حکیم (مسجد نو شیراز) دستگیر شد.[۳] وی پس از دو بازداشت دیگر در سال‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱، سرانجام در تابستان ۱۳۵۲ به اتهام عضویت در گروهی با مرام ضدیت با مقام سلطنت به رغم صغر سن به یک سال و نیم زندان محکوم شد.[۴][۵] شهبازی در زندان، تحت تاثیر محمدعلی عمویی و عباس حجری و تقی کی‌منش به حزب توده ایران گرایش یافت.[۶] او پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۵۴ وارد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران شد.

از این زمان تا پیروزی انقلاب اسلامی، شهبازی به تشکیل یک گروه مخفی با نام «پیگیر» پرداخت و با دکتر نورالدین کیانوری، که در آن زمان دبیر دوم و مسئول تشکیلات داخل کشور حزب توده بود، در برلین شرقی ارتباط برقرار کرد. گروه شهبازی دومین گروه مهم مخفی حزب توده در داخل ایران، پس از سازمان نوید، به شمار می‌رفت.[۷]

پس از پیروزی انقلاب، شهبازی بعنوان عضو هیئت اجرائیه و سپس یکی از سه دبیر سازمان جوانان حزب توده منصوب شد و به عضویت هیئت تحریریه مجله دنیا، نشریه تئوریک کمیته مرکزی حزب توده نیز درآمد. در سال ۱۳۶۱ شهبازی ۲۷ ساله، مسئول شعبه کل انتشارات، معاون شعبه مرکزی آموزش، مسئول شعبه آموزش تهران و مسئول نشریه داخلی تئوریک حزب توده بود.[۸]

در جریان دستگیری رهبران و کادرهای حزب توده توسط واحد اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ۱۷ بهمن ۱۳۶۱، شهبازی نیز دستگیر ولی مدتی بعد از سوی آیت الله خمینی مورد عفو قرار گرفت و آزاد شد. احتمالا اعلامیه پدرش خطاب به آیت الله خمینی در سال ۴۲[۹][۱۰] در آزادی و به کارگیری شهبازی در نهادهای فرهنگی جمهوری اسلامی موثر بوده‌است.

شهبازی از اوایل دهه ۱۳۶۰ در عرصه تحقیقات مردم شناختی، تاریخی و سیاسی فعال بود. در سال ۱۳۶۷ موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی را بنیان نهاد و به مدت یک دهه اداره امور پژوهشی این مؤسسه را به دست داشت. او در سال ۱۳۷۴، به دستور آیت الله خامنه‌ای، مرکز اسناد بنیاد مستضعفان و جانبازان را تحویل گرفت و آن را با نام مؤسسه تخصصی مطالعات تاریخ معاصر ایران تجدید سازمان داد. او در این موسسه فصلنامه تخصصی تاریخ معاصر ایران و ده‌ها طرح پژوهشی از جمله «فهرست نمایه مطبوعات ایران در دوره قاجاریه»، «دانشنامه ایلات و طوایف ایران» و «روزشمار تاریخ ایران در دوره قاجاریه» را طراحی کرد. شهبازی در هفتمین انتخابات ریاست جمهوری ایران حامی سید محمد خاتمی [۲] و در انتخابات نهم ریاست جمهوری از حامیان محمود احمدی نژاد بود.[۱۱] در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری هم پس از دیدار با میرحسین موسوی، با نگارش یادداشتی به تجلیل از وی پرداخت و در ۱۱ اسفند ۱۳۸۷، اندکی پیش از اعلام رسمی نامزدی موسوی، حمایت خود را از او اعلام کرد.

از شهبازی چند نوشتار و مصاحبه در دانشنامه‌ها و مطبوعات ایران منتشر شده‌است. دو کتاب خاطرات منتشر شده پس از انقلاب (خاطرات ارتشبد حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات محمدرضا شاه پهلوی و خاطرات نورالدین کیانوری، دبیر اول حزب توده ایران) ویراسته او است. مهمترین کتاب وی «زرسالاران» است که پنج جلد آن منتشر شده و در مهر ۱۳۸۸ در وبگاه شهبازی نشر اینترنتی یافته.[۱۲] این کتاب در سال ۱۳۸۵ بعنوان «کتاب سال» برگزیده شد