تشکیلات بهائیت در رساله سؤال و جواب کتاب اقدس، علّت اصلاح آثار و الواح پیامبرخوانده‌ی بهائی را مطابقت آن‌ها با قواعد قوم برشمرده است. اما بر فرض که تشکیلات بهائی، آثار پیامبرخوانده‌ی بهائی را «فقط» اصلاح ادبی کرده باشد؛ چه توجیهی برای این اقدام خود داشته در حالی که جناب بهاء، سنجیدن آثار الهی را با قواعد رایج را باطل دانسته است؟!

اخیراً شبکه‌های مجازی وابسته به تشکیلات بهائیت، خبر از انتشار آثار جدیدی از پیامبرخوانده‌ی بهائی دادند؛ لذا فرصت را مغتنم می‌شماریم تا به بررسی اجازه‌ی بیت العدل برای اصلاح آثار جناب بهاء بپردازیم.
تشکیلات بهائیت در رساله سؤال و جواب کتاب اقدس، علّت اصلاح آثار و الواح پیامبرخوانده‌ی بهائی را مطابقت آن‌ها با قواعد قوم برشمرده است: «بسیاری از الواح نازل شد و همان صورت اولیه من دون مطابقه و مقابله به اطراف رفته لذا حسب الأمر به ملاحظه آن‌که مغرضین را مجال اعتراض نماند مکرر در ساحت اقدس قرائت شد و قواعد قوم در آن اجرا گشت».(1)
همانطور که بیان شد ، بر فرض که آثار پیامبرخوانده‌ی بهائی را «فقط» اصلاح ادبی شده باشد؛ توجیه بیت العدل برای ایثن اقدام در جائیکه جناب بهاء اعلام میدارد ، (2): «تو و أمثال تو... هنوز آن‌قدر ادراک ننموده كه كلمات منزله الهيه ميزان كلّست و دون (غیر) او ميزان او نمی‌شود. هریک از قواعدی كه مخالف آيات الهيه است آن قاعده از درجه اعتبار ساقط».(3)
بنابراین اگر آثار پیامبرخوانده‌ی بهائی الهی بودند، پس تشکیلات بهائیت چه توجیهی برای اصلاح آن‌ها بر خلاف نظر بهاء داشته است؟! از طرفی اگر انتشار غلط نویسی‌ها و آثار اصلی پیامبرخوانده‌ی بهائی موجبات رسوایی بهائیت را فراهم می‌سازند، پس چرا جناب بهاء (در ظاهر) از اصلاح آن‌ها ممانعت ورزیده است؟! بنظر میرسد اساسا اصلاح آثار بها برای بیت العدل یک وظیفه و راهبرد جهت جلوگیری از فروپاشی جریان انحرافی بهائیت میباشد .

نکته دیگر اینکه در کجای معادله اعلام شده در نطق بها شما عقل دین را درک میکنید ؟!

پی‌نوشت:
1- حسینعلی نوری، اقدس (رساله سؤال و جواب)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 60-59، سؤال 57.
2- «یا مَعشرَ العُلَماء لاتَزنوا کتاب الله بما عندَکم مِن القَواعِد و العُلوم إنَّهُ لقسطاس الحَق بین الخَلق قَد یُوزن ما عند الاُمَم بِهذا القِسطاس الأعظم؛ (ترجمه:) ای جماعت عالمان، کتاب خدا را با آن قاعده‌ها و علومی که نزد شماست، نسنجید. همانا کتاب الهی ترازوی حق بین خلق است، پس به تحقیق آن‌چه در نزد ملّت‌هاست، با این ترازوی بزرگ سنجیده شود»: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 98، بند: 99.
3- حسینعلی نوری، مجموعه الواح مبارکه، چاپ مصر: مطبعه سعادة، 1920 م، ص 78.