از مبلغین بهائی اگر سوال شود : نظر شما در خصوص حکم کتاب اقدس به جواز دو همسری در بهائیت(1)چیست؟!
پاسخ خواهند داد  به فرموده‌ی جناب عبدالبهاء، در بهائیت دو همسری مطلقا جایز نیست: «اعلمی أنَّ شریعةَ الله لا تَجوز تَعدّد الزّوجات لِانَّها صرحت بالقناعة بِواحدةِ مِنها...(2)؛ آگاه باشید که شریعت خدا تعدد زوجات را جایز ندانسته... رعایت کردن عدالت و قسط بین دو همسر ممتنع و محال است... دلیل واضح بر عدم جواز مطلق آن است. لذا هیچ مردی اجازه ندارد جز یک زن داشته باشد».
این در حالی است که  بر خلاف ادعای مبلغین و بهائیان ، حتی عبدالبهاء هم تعدد همسر را جایز دانسته است: «در خصوص تعدد زوجات سوال نموده بودی. بنص کتاب الهی جمع بین زوجتین جائز و ابداً این ممنوع نه بلکه حلال و مباح. لهذا شما محزون مباشید. در فکر عدالت باشید که بقدر امکان عادل گردید. آنچه ذکر شده این است که چون عدالت بسیار مشکل است لهذا راحت در زوجه ی واحده است و لکن شما حال که چنین است، البته غمگین مباشید».(3)
و بطور قطع بهائیان توجیه خواهند کرد  عبارتی که در خصوص جواز دو همسری از عبدالبهاء نقل شده ، بعدها توسط ایشان نسخ شده و همان حکم یک همسری برای بهائیان تشریع شده است. چرا که ایشان بعدها، عدالت را شرط محال حکم دو همسری دانسته که نتیجتاً به تحریم آن منتهی می‌شود.
اما بر خلاف این ادعا ، عبدالبهاء رعایت عدالت را امری ممکن ولی دشوار برشمرده و ادعای نسخ و تغییر حکم دو همسری در بهائیت به تک همسری را تهمت بهائیان به خود معرفی کرده است: «و اما در خصوص تعدد زوجات منصوص است و ناسخی ندارد. عبدالبهاء این حکم را نسخ ننموده این از مفتریات رفقاست. ولی من می‌گویم عدالت در تعدد زوجات شرط فرموده‌اند تا کسی یقین بر اجرای عدالت نکند و قلبش مطمئن نشود که عدالت خواهد کرد متصدی تزویج ثانی (دومی) نشود و چون حتما یقین نمود که در جمیع مراتب عدالت خواهد کرد، آن وقت تزوج ثانی جائز... این افتراء از زمزمه‌های آن‌هاست که القای شبهات می‌نمایند و چقدر امر را مشتبه می‌کنند، مقصود این است که تعدد زوجات بدون عدالت جائز نه و عدالت بسیار مشکل است».(4)
بنابراین، یا عبدالبهاء در خصوص بیان حکم دو همسری برای بهائیان دچار تناقض‌گویی شده (که این فرض، برای کسانی که او را به عنوان پیشوایی الهی قبول دارند پذیرفته نیست) و یا هم بهائیان به دروغ، ممنوعیت دو همسری را به او نسبت داده‌اند!

پی‌نوشت:
1- ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 57-58، بند 63.
2- حسینعلی نوری، اقدس (ملحقاتی بر کتاب اقدس)، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 166-167. (به نقل از عبدالبهاء)
3- فاضل مازندرانی، امر و خلق، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 4، ص 174.
4- همان، ج 4، صص 176-175.