همچنان که در متن یکی از این خبرگزاری‌ها می‌خوانیم: «در ادامه فشار و اذیت جامعه بهاییان، مأموران اداره اماکن و کارکنان سازمان بهزیستی کرج با حضور در محل خانه سالمندان بهایی سعی در بیرون کردن سالمندان بی‌پناه و پلمب محل را داشتند. گفته می‌شود علیرغم اینکه مسئولین سازمان بهزیستی حکم دادستانی کرج را نیز به همراه داشتند که به دلیل خودداری سالمندان از انتقال، موفق به انجام این عمل نشدند».

اما در بررسی جریان‌سازی صورت گرفته از این واقعه، لازم است تا به بررسی نکاتی بپردازیم:
نکته اول: همان‌گونه که خبرگزاری‌های بهائی و معاند نیز به آن اذعان دارند، خانه‌ی سالمندان فوق، چندین سال بدون مجوز فعالیت می‌کرده و بالتبع نسبت به اخطارهای اداره‌ی اماکن، سازمان بهزیستی و دادستانی بی‌محلّی کرده است. اما به راستی به چه بهانه‌ای بهائیان باید در عدم رعایت قانون در ایران مستثنی باشند؟! مگر طبق تعالیم ساختگی پیشوایان بهائیت، بهائیان موظف به قانون مداری و پیروی از قوانین حکومتی نیستند؟!
همچنان که عبدالبهاء گفته است: «باری به نصّ قاطع جمال مبارک روحی لِأحبائه الفداء، ابداً بدون اذن و اجازه حکومت جزئی و کلّی نباید حرکتی کرد و هرکس بدون اذن حکومت ادنی حرکتی نماید، مخالفت به أمر مبارک کرده است و هیچ عذری از او مقبول نیست. این امر الهی است، ملعبه صبیان نیست که نفسی چنین مستحسن شمرده و به میزان عقل خود بسجند و نافع داند».(1) و یا آن‌جا که به پیروان خود فرمان داده‌اند: «امر قطعی الهی این است که باید اطاعت حکومت نمود، این هیچ تأویل برنمی‌دارد و تفسیر نمی‌خواهد...».(2)

با این حال چه بهانه‌ای برای ایستادگی پرسنل بهائی این مرکزِ بدون مجوز و غیرقانونی، در برابر سه ارگان حکومتیِ (اداره‌ی اماکن، سازمان بهزیستی و دادستانی) وجود دارد؟! آیا غیر از بهانه‌تراشی برای مظلوم نمایی دروغین بهائیت در ایران، دلیل دیگری می‌ماند؟!
نکته دوم: در بخشی از این خبر اشاره شده که سالمندان بهائی هنگام حضور مأموران اماکن و دادستانی برای پلمپ محلّ، پلاکاردهایی چاپ شده در دست داشتند که سوژه‌ی تصویربرداری و مظلوم‌نمایی برای انتشار در خبرگزاری‌های معاند انقلاب اسلامی شده است. پلاکاردهایی که روی آن‌ها نوشته شده بود: «به آزار و اذیت سالمندان بهایی در ایران(کرج) پایان دهید اینجا خانه ماست»، به خوبی نشان از اقدامی از پیش طراحی شده و سوءاستفاده‌ی خبری توسط تشکیلات بهائیت دارد.

نکته سوم: بر خلاف سوءاستفاده‌ی رسانه‌های معاند از این واقعه (مبنی بر آزار جامعه بهائیان)، در بخشی از این خبر آمده که مأموران دادستانی و اماکن، برای انتقال سالمندان از این مرکز غیرقانونی به مرکزی دیگر تلاش داشتند که این خود، با ادعای آواره کردن سالمندان بهائی در تناقض است. از طرفی این اعتراف نشان از نگاه رحمانی جمهوری اسلامی به پدران و مادران عناصر خودفروخته و فراری بهائیِ خارج از کشور دارد که برای امنیت و سلامتی آنان، از حضورشان در مرکزی غیرقانونی جلوگیری می‌کند.

نکته چهارم: جالب است بدانیم تشکیلات بهائیت اقدامات خود را در سوءاستفاده از سالمندان بهائی، به امور رسانه‌ای محدود نکرده و در فریب سالمندان بهائی و تصاحب اموالشان نیز ید طولی دارد. از این‌رو بد نیست مصاحبه‌ی افشاگرایانه‌ی ناهید وحدت شعار را در خصوص تلکه‌ی اموال سالمندان بهائی توسط تشکیلات بهائیت یادآور شویم.[3] لذا بعید نیست اصرار تشکیلات بهائیت برای مجوز نداشتن و مدیریت بهائی این آسایشگاه، اقدامات این‌چنینی باشد.

نکته پنجم: نکته‌ی دیگر که در انتشار این خبر خودنمایی می‌کند، همسویی رسانه‌های معاند و ضدانقلاب آمریکایی، انگلیسی، صهیونیستی چون صدای آمریکا، بی بی سی، من و تو، رادیو فردا و عروسک‌های خیمه شب بازی چون مسیح علینژاد، با عناصر ضدانقلاب تشکیلات بهائیت در داخل کشور می‌باشد. این همسویی و پوشش خبری گسترده، به خوبی حاکی از یکرنگی و هدف واحد ستون پنجم داخلی با عوامل مستقیم دولت‌های خارجی برای پیشبرد جنگ نرم دارد.

نکته ششم: در این مقطع زمانی که کشورهای غربی به دنبال بهانه‌ای برای عمل نکردن به تعهدات خود در چهارچوب برجام هستند، عناصر خائن بهائی در کشور تلاش دارند تا در کنار بهانه‌ی موشکی و منطقه‌ای بهانه‌ی حقوق بشری را نیز دست غربی‌ها دهند تا از آن، برای عهدشکنی و فشار بیشتر بر مردم ایران استفاده کنند. همچنان که پدیده ثابتی(سخنگوی جهانی تشکیلات بهائیت)، در مصاحبه با بی بی سی، این سناریوی از پیش طراحی شده را بهانه‌ای برای نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران برشمرد.

پی‌نوشت:
1-  عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 463.
2- همان، ص 464.
3-  جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: مصاحبه با بانوی روشن دل خانم ناهيد وحدت شعار در برائت از بهائیت