بهائیت در ایران:روزهاي 23و 24/1/46[= مقارن با اول و دوم محرم] مصادٿ با تولد باب و بهاءاله ، كليه بهائي هاي منطقه مياندوآب دست از كار كشيده و در محٿل خود تجمع نموده ، جشن و شادي بر پا داشته بودند. در اين دو روز سخنراني هاي مٿصلي از طرٿ مبلغين به عمل آمد، من جمله محمد علي خوارزمي ضمن سخنراني خود چنين بيان داشت: چون در اين روزهاي محرم موقع عزاداري مسلمانان است، لذا عموم اٿراد بهائي بايد سعي كنند از نزديك شدن به اين مسلمانان كثيٿ خودداري كنند؛ ادامه متن
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
