نهاد بیت العدل به مناسبت صدمین سالگرد وفات عبدالبهاء از توصیه او به فداکاری برای ایران سخن به میان آورد. اما عبدالبهاءیی که فداکاری در راه وطن را کار سگ‌ها می‌دانست، چگونه منادی ایران دوستی به شمار می‌آید!

نهاد رهبری بهائیت بیت العدل در بخشی از پیام نوروز 1400 خود با اشاره به صدمین سالگرد وفات عبدالبهاء در سال جاری، پس از انتساب میراث معنوی دروغینی به عبدالبهاء برای ایرانی ها، از سفارش او به فداکاری برای خدمت به ایران سخن به میان آورد؛ همچنان که می‌خوانیم:

«حضرتش با تشریح تعالیم الهی و تشویق در جهت به کار بستن آموزه‌های مندرجه در شریعۀ ربّانیّه برای رفع معضلات و کاستی‌های اجتماع، مردمان آن سامان را عموماً مخاطب قرار داد و بهائیان ایران را خصوصاً پند و اندرز داد و ترغیب به هرگونه فداکاری و از خودگذشتگی برای خدمت به آن سرزمین مقدّس‌ فرمود و مکرّراً و مؤکّداً همگان را به آیندۀ درخشان ایران اطمینان بخشید»(1)

اما توصیه‌ی عبدالبهاء به فداکاری و از خودگذشتگی برای ایران در حالیست که:

اولاً: بر خلاف ادعای بهائیان، عبدالبهاء نه تنها به فداکاری برای وطن باوری نداشت بلکه حتی مدافعین وطن را به سگ‌هایی درّنده تشبیه می‌کرد: «حضرت بهاءالله می‌فرماید: لیس الفخر لمن یحب الوطن بل الفخر لمن یحب العالم. خداوند عالمیان را در یک زمین خلق فرموده و کل را در آن منزل داده، ولی نفوس بشر (و) ملل عالم، مانند کلاب (سگ‌ها) این میدان را تقسیم وهمی نموده‌اند و هر یکی دیگری را تجاوز از آن تقسیم، مساعده ننماید و به منازعه برخیزد...».(2)

ثانیاً: با توجه به تأکید بر بی وطنی در بهائیت، عبدالبهاء فداکاری برای غیربهائیان را بی‌جا می‌دانست و اصل و محور را همیشه و همه جا در برتری بهائیان می‌دانست: «حضرت عبدالبهاء می‌فرمودند: یک كاكاسياه احباب (بهائی) بهتر از یک حوریه‌ی اغيار (غير بهائی) است. و نيز می‌فرمودند: بدِ بدِ احباء، بهتر از خوب خوب اغيار است».(3)

ثالثاً: ظاهراً منظور عبدالبهاء از فداکاری ایرانیان، فداکاری برای ایران و ایرانی نبوده و در واقع، ایرانی ها را فدایی انگلیس (از بانیان هولوکاست چند میلیون ایرانی) می‌دانست: «اهالى ایران بسیار مسرورند از اینكه من آمدم اینجا. این آمدن من اینجا سبب اُلفت بین ایران و انگلیس است. ارتباط تام حاصل می‌شود (بین دو كشور) به درجه‏‌اى می‌رسد كه به ‌زودى از افراد ایران، جان خود را براى انگلیس فدا می‌كنند».(4)

احتمالاً همین حس خاطر و فداکاری عبدالبهاء به ایران بود که او را در تحریک دولت‌های حامی خارجی‌اش برای غارت منابع ایران مصمم می‌ساخت؛ همچنان که خطاب به آمریکایی‌ها گفت: «... از برای تجارت و منفعت ملّت آمریکا، مملکتی بهتر از ایران نه! چه که مملکت ایران مواد ثروتش همه در زیر خاک پنهان است».(5) امروزه نیز تشکیلات بهائی با تأسی به پیشوایان خود و با توسل به مظلوم نمایی، بدون هیچ عِرقی به ایران و ایرانی، در مجامع بین المللی به دنبال محکومیت و تحریم ایران و ایرانی است!

پی‌نوشت:
1- نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، پیام نوروز 1400 خطاب به بهائیان ایران.
2- عباس افندی، مکاتیب، نسخه الکترونیکی، ج 1، ص 410.
3-خلیل شهیدی، خاطرات خلیل شهیدی، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص 152.
4- عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، بی‌تا، ج 1، ص 23.
5- عباس افندی، خطابات، مصر: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، 1920 م، ج 2، ص 30.