فارسی
English (UK) 
تقویم بدیع با کدام استناد علمی و عقلی ؟
بهائیت در ایران : از ابتدای خلفت، ملاک در تقویم‌های شمسی و قمری، حرکت خورشید و ماه است؛ یعنی انسان‌ها برای اندازه‌گیری زمان (روز و ماه و سال) حرکت خورشید و ماه را محاسبه می‌کنند؛ ولی به تازگی هم‌پیمانان صهیونیست و پیروان حسین علی بهاء از تقویمی با نام «بدیع» پرده‌برداری کردند که هر ماهش ۱۹ روز و هر سالش ۱۹ ماه دارد.
آنان جزء دست نوشته‌های میرزا حسین علی بهاء، هیچ پشتوانه‌ای بر تقویم بدیع ندارد، از این‌رو می‌خواهند همه تقویم‌ها را به کتب آسمانی نسبت دهند، بنابراین می‌گویند: «مصدر تقویم‌هایی را که توسط ادیان پایه‌گذاری شده، نص کتاب آسمانی آنهاست»؛ در حالی که این نه تنها درست نیست، بلکه مغالطه‌کاری و اشتباه است؛ زیرا قرآن حکیم -که نزد بهائیان نیز کتابی الهی و آسمانی است- تنها به شماره ماه‌ها و وجود خورشید و ماه برای روز و سال‌شماری اشاره شده است نه تأسیس و صدور:
۱. «تعداد ماه‌ها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهی از آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفریده، دوازده ماه است که از آن چهار ماه، ماه حرام است (و جنگ در آن ممنوع است.»(۱)
۲. «او کسی است که خورشید را روشنایی و ماه را نور قرار داد و برای آن منزلگاه‌هایی مقدر کرد تا عدد سال‌ها و حساب (کارها) را بدانید…».(۲)
بر این اساس، قرآن کریم (نص کلام الهی) واضع تقویم نیست، بلکه به قانون طبیعت و معیار و شیوه اندازه‌گیری زمان که پیش از آن نیز وجود داشته است، اشاره می‌کند و اگر توجه کرده باشید، نص کلام الهی در سوره توبه این است: «تعداد ماه‌ها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهی از آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفریده، دوازده ماه است.» پس به فرض که ما نص کلام الهی را واضع تقویم بدانیم، خدای سبحان آن را دوازده ماه دانسته است و این از بر اساس قانون آفرینش از ابتدای خلقت چنین بوده است، و اگر خدای سبحان بخواهد تعداد روزها یا ماه‌های سال را تغییر دهد، باید نظام جهان آفرینش را نیز تغییر دهد، چرا که بر اساس قرآن، تعداد ماه‌ها از ابتدای آفرینش آسمان‌ها و زمین ۱۲ ماه بوده است و این بر اساس منزلگاه‌های خورشید و ماه است؛ آیا به نظر شما بهائیان، منزلگاه‌های خورشید و ماه تغییر کرده است که شما در پی تغییر تعداد روز و ماهِ سال هستید؟
نکته دیگری که لازم است به آن اشاره شود، اختلاف در رؤیت هلال است. باید بدانیم که اختلافی که در رؤیت هلال ماه‌های قمری وجود دارد، اختلافی مبنایی است که هر یک از علمای اسلام، اعم از شیعه و سنی دارند و سرچشمه‌اش آن است که برخی رؤیت با چشم مسلح را کافی می‌دانند و برخی تنها رؤیت با چشم غیر مسلح را کافی می‌دانند؛ از این روست که گاهی رؤیت هلال صورت نمی‌گیرد. ولی باید توجه داشت که:
۱. این اختلافات، خللی در نظم حاکم بر جهان وارد نمی‌سازد و سبب نمی‌شود که ماه‌های سال کم یا زیاد شود.
۲. این اختلاف بر همه ماه‌های سال حاکم نیست و گاهی اوقات رخ می‌دهد.
برخی افراد با استناد به جملاتی و معرفی کردن آن‌ها به عنوان حدیث، در پی مستندسازی تقویم بهائیت هستند که از جمله می‌توان به این جمله اشاره کرد: «یدور الامر فی زمن القائم علی عددحروف البسمله».
این جمله نه تنها حدیث نیست، بلکه هیچ گونه اعتباری سندی و مدرکی نیز ندارد که اگر داشته باشد، باید حرکت خورشید و ماه بر اساس (یدور الامر) در زمان ظهور حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تغییر کند که نه الآن زمان حضور حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، نه تغییری در نظام آفرینش رخ داده است.
بر این اساس گروهک سیاسی بهائیت، نه با استناد به قوانین حاکم بر جهان می‌تواند صحت تقویم خود را ثابت کند، نه بر اساس استناد به آیات کتب آسمانی و روایات اسلامی؛ لازم به ذکر است که استناد به کتب بهائیت برای اصالت بخشیدن به تقویم بدیع کافی نیست، زیرا اعتبار این کتاب از جهت الهی و آسمانی بودن، هنوز مورد پذیرش غیر بهائیان نیست.
چند پرسش از بهائیان:
۱. از ابتدای خلقت جهان آفرینش تا به امروز، چه چیزی ملاک و معیار اندازه‌گیری زمان (روز و ماه و سال) بوده است؟
۲. آیا همه ادیان ملاک و معیار جداگانه‌ای برای تعیین زمان (روز و ماه و سال) داشته‌اند یا ملاک و معیارهاشان یکی بوده است؟ (یعنی آیا در تقویمی هیچ یک از ادیان، ماه‌های سال کمتر یا بیشتر از ۱۲ بوده یا روزهای ماه، در ماه‌های قمری کمتر یا بیشتر از ۲۹ و ۳۰ و در ماه‌های شمسی کمتر یا بیشتر از ۳۰ و ۳۱ بوده است؟)
۳. معیار و ملاک بهائیان برای تنظیم تقویم بدیع چیست که ماه‌شان ۱۹ روز و سال‌شان ۱۹ ماه دارد؟
پانوشت:
۱. سوره توبه، آیه ۳۶.
۲. سوره یونس، آیه ۵.
