نقش هویدا بهائي درتخريب قبورائمه بقيع

بهائیت در ایران : يكي از جنايتهاي كه در تاريخ معاصر به وقوع پيوسته و قلب تمامي انسانهاي داراي وجدان بيدارو بالاخص شيعيان را به شدت جريحه دار نموده ، تخريب قبور ائمه بقيع (ع) مي باشد . هرگاه شخصي پس از سفر حج به ميان هموطنان مراجعت مي نمايد از بغضي عميق پرده برمي دارد ، كه دل همه را به درد مي آورد و آن چيزي نيست جز حكايت غربت ائمه بقيع .
در طي اين مقاله قصد داریم پرده از جنايتي برداریم كه درآن باز هم بهائيت و سران آن و عين الملك هويدا پدر امير عباس هويدا بطورغير مستقيم در كنار برادر نامشروعشان وهابيت نقش اساسي دارند .
براساس گزارش حسين پيرنظراز سفارت ايران در مصر، اگر دولت ايران براي يكي دو سال ديگر، رفتن به حج را منع مي كرد، حتماً حكومت حجاز حاضر به قبول شرايط پيشنهادي ايران مي شد و درنتيجه،هم براي زائران ايراني رفع مزاحمت می گرديد و هم نسبت به مرمت قبور و خرابه هاي به عمل آمده امتيازاتي به دست مي آمد.
ليكن متأسفانه اين كار صورت نمي پذيرد و در خرداد 1308 هـ . ش. اولين مراوده رسمي ديپلماتيك ميان ايران و حكومت عبدالعزيز صورت گرفته و درشهريور همين سال، معاهده مودّت ميان ايران و حجاز امضا و در فروردين سال 1309 هـ . ش. حبيب الله هويدا با عنوان نماينده ايران و با سمت كارداروارد جدّه مي شود.
تأسيس سفارت ايران در عربستان، كه به نوعي تقويت حكومت عبدالعزيز را در پي داشت، به حدّي براي عبدالعزيز مهم بود كه هويدا پس از ملاقات با وي،از قول كفيل وزارت خارجه در گزارش خود مي نويسد:
«... و ذكر كرد كه هيچ وقت اعلي حضرت را تا اين درجه شاد و مسرور نديده بوديم كه امروزه از ملاقات شما و وصول نامه همايون شاهنشاهي اظهار شادي و سرور علني مي فرمودند... .»
مأموريت حبيب الله هويدا :
حبيب الله هويدا در ايجاد اين ارتباط نقش مهمّي داشته و لذا دولت حجاز نيز به مسؤولان وزارت خارجه خود دستور ميدهد كه هميشه او را راضي و خرسند نگاه دارند كه اسباب تكدّر خاطر و دلتنگي براي او فراهم نشود و تمام مطالب و تقاضاهاي او را به فوريت انجام دهند!
باتوجه به اينكه حبيب الله هويدا يكي از دو نماينده ايران براي بررسي وضعيت حجاز در اثر حمله وهابي ها و تخريب اماكن مقدسه بوده و از سوي ديگر، وي براساس اسناد، داراي مسلك بهائيّت و از بهائيان شناخته شده بوده است،همه گوياي آن است كه متأسفانه نماينده ايران به صورت پنهاني نقشي مؤثر در ناديده گرفتن اين مسأله مهم داشته است. اين نكته زماني تقويت مي شود كه ملك عبدالعزيز به هويدا مي گويد:
«... ما شما را از خود مي دانيم (كه البته درست هم مي گفته چون وي از سران وهابيت و عين الملك از پيروان بهائيت بوده است )، شما نيز خود را مثل ساير نمايندگان اجانب ندانيد، هيچ وقت لزوم به تحصيل اجازه نيست، هروقت كه ميل داريد، بدون هيچ ملاحظه، به ديدن مابياييد، چه در مكه چه در اين جا، ما هميشه آماده ملاقات شما هستيم... .»
در روزنامه الوطن (چاپ بغداد)، در تاريخ 20 ربيع الاول 1348 هـ . ق. در زمينه به رسميت شناختن دولت حجاز توسط ايران درباره نماينده ايران، حبيب الله خان عين الملك معروف به هويدا مي نويسد:
«... مشاراليه كاملاً به اين قضايا آگاه است و علاوه بر اينكه زبان مملكت رابه خوبي مي داند، محل اعتماد ملك عبدالعزيز و رجال حكومت حجاز است وشخصاً نزد آن ها محترم است و بديهي است كه تعيين او به اين سمت، مسأله را به طور دلخواه حل و تسويه مي نمايد!»در ماده سوم عهدنامه مودّت، امضا شده ميان دو كشور، هيچ اشاره اي به مسأله تخريب و هدم آثار اسلامي و قبور ائمه بقيع نشده و با كمال تأسف راحت ازكنار آن گذشته اند. هويدا تا سال 1353 هـ . ق. به عنوان نماينده ايران در حجازمشغول به كار بوده است.حبيب الله هويدا در مأموريتش به مدينه، براي كسب اطلاع از ميزان خرابي ها،تلاش جدي كرده تا اين حادثه مهم را بسيار كمرنگ تلقي نموده، وهابيان را به نوعي، تبرئه نمايد. در گزارش وي چنين آمده است:
... بالاي مناره، قبه مطهّر صعود كرديم، يكصد و سي پله بالا رفتيم و از آن جاقبه مطهر را زيارت نموديم (زيرا صعود بالاي قبه غيرممكن است). از آن جا مشاهده نموديم كه فقط پنج گلوله تفنگ به قبه مطهر اصابت نموده و ابداً خرابي وارد نيامده است! اولاً نمي شود حتم كرد كه اين گلوله ها از طرف وهابي ها بوده است! ثانياً برفرض اينكه از طرف آن هابوده باشد، واضح است عمدي نبوده است! و در اثناي تيراندازي به همديگرخطاءً به قبه مطهر اصابت كرده است! و دليل صحت اين نظريه اين است كه قبه مرقد مطهر خيلي عظيم و بزرگ است و وهابي ها هم در پشت دروازه وقلعه شهر بوده اند و تعدادشان بيش از سه ـ چهار هزار بوده است; اگر قصداصابت مي داشتند، اقلاً دو سه هزارگلوله به قبه مطهر مي رسيد! به هرحال فقط آثار پنج گلوله تفنگ در روي قبه مطهر بود و همچنين آثار چهار ـ پنج گلوله بر قبه اهل بيت بود، خادم باشيِ حرم مقدس نيز سه ـ چهار عدد گلوله آورده و به بنده داد و گفت كه اين ها را روي بام حرم يافته و تصور مي كند كه از گلوله هايي است كه به قبه مقدس رسيده است. فدوي آن هارا تقديم خواهم نمود كه در موزه وزارت معارف محفوظ بماند... .»