بهائیان ادرنه را ارض السر هم می‌گویند، میرزا حسینعلی نوری نیز در همین جا بود که ادعای خود را علنی اعلام کرد و صبح ازل را فاقد صلاحیت رهبری بهائیان اعلام کرد. علنی شدن ادعای میزرا حسینعلی اختلاف او با برادرش به اوج خود رسید که به درگیری‌های تن به تن هم رسید و البته هنوز هم کارزار فرهنگی این دو گروه ادامه دارد.
این اختلافات باعث انشعاب بین بابیان شد و بهائیان و ازلیان شکل گرفتند. پیروان میرزا حسینعلی نوری با لقبی برگرفته از دعای سحر شیعیان: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ بَهائِكَ بِأَبْهاهُ وَ كُلُّ بَهائِكَ بَهِيٌّ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِبَهائِكَ كُلِّهِ [2] خود را بهائی نامیده و پیروان میرزا یحیی صبح ازل به دلیل انتصاب و حمایت از او به ازلیان معروف شدند.
حال فقط به یک نکته از دشمنی این قوم ضاله با مذهب شیعه که اسم خود را از یکی از دعاهای محبوب ایشان استفاده کرده ولی در کینه توزی و دشمنی به آنها از هر طریق که بتواند وارد می‌شود اشاره می‌کنیم: میرزا حسين علی نوری درباره شيعيان مي‌گويد: «همه شيعيان مشرك هستند.»[3] او به پيروانش دستور می‌دهد: «آتش سوزان باشيد به دشمنان من و آب رحمت باشيد به دوستان من.»([4] هويت اصلی سران اين فرقه زمانی آشكار مي‌‍‌شود كه این گمراهان، دشمني خود با علماي شيعه را با عنواینی مثل الواح بر پیروان ضاله‌ی خود ابلاغ می‌کنند.
میرزا حسینعلی نوری در یکی از این لوح ها که به  ابن الذئب مشهور است، آقا نجفی را -كه پدر در پدر، مجتهد و صاحب رساله بوده است- فرزند گرگ می‌خواند. او ضمن توهين‌ها و هتاكی‌های خود به او، از علمای ايران به عنوان «ابرهای تيره و مظاهر ظنون و اوهام» ياد كرده كه مانع تابش «آفتاب عدل» بر افق ايران می‌شوند.[5]

پی‌نوشت

[1]. استان ادرنه، در شمال غرب ترکیه و در مجاورت مرزهای ترکیه با بلغارستان و یونان قرار دارد.
[2]. سید بن طاووس الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحديثة)، جلد ‌۱، صفحه ۱۷۵ تا ۱۷۷ .
[3]. رحيق مختوم، ج ۱، ص ۵۹۵.
[4]. ادعيه محبوب ميرزا حسين علي، ص ۱۹۶
[5]. مائده آسماني، ج ۹، ص ۳۲ – ۳۳.