باید گفت: ادعای مبارزه با برده‌پروری توسط فرقه‌ی بهائی، در حالی مطرح می‌شود که سران این فرقه، از یک سوی با وضع احکام و تعالیمی، جهاد و دفاع از وطن را منع و زمینه را برای نفوذ هرچه بیشتر استعمارگران برده‌گیر فراهم کرده [2] و از سویی دیگر در گفته‌های خود، با چشم‌پوشی از جرایم نظام برده‌داری، سعی در مدیون جلوه دادن بردگان نسبت به اربابانشان داشته‌اند!

به عنوان مثال، یکی از کشورهای پیش‌گام در زمینه‌ی برده‌داری که سابقه‌ی سیاهی در این زمینه دارد، ایالات متحده‌ی آمریکا است. عبدالبهاء در یکی از سخنرانی‌های خود در این کشور، به جای انتقاد نسبت به نظام برده‌داری و محکوم کردن این عمل، سیاه‌پوستان را به خاطر گرفتن حداقل حقوق اولیه‌ی خود، مدیون آمریکایی‌های سلطه‌طلب می‌داند و چشم بر جنایات برده‌داران آمریکایی فرو می‌بندد.
وی در سخنرانی خود اظهار می‌دارد که سیاه‌پوستان به خاطر مظالمی که به ایشان وارد شده، همواره باید ممنون آمریکایی‌های استعمارگر باشند [3] و در جایی دیگر، استثمار و به بردگی کشیدن سیاهان را سبب ترقی آن‌ها معرفی می‌کند: «مثلاً چه فرق است میان سیاهان اِفریک و سیاهان اِمریک، این‌ها خلق الله البقر علی صورة البشرند، آنان متمدن و باهوش...».[4]
مشاهده نمودیم که دومین پیشوای بهائیت، در مقابل حقایق تلخ و انکارناپذیر ظلم بر بردگان، نه تنها از استثمار سیاهان توسط سفیدپوستان غربی و انتقال آنان به بدترین شکل ممکن از زمین‌های آباء و اجدادیشان برای بهره‌کشی، سخن به میان نمی‌آورد [5]؛ بلکه از سیاهان می‌خواهد که ممنون سفیدپوستان آمریکا نیز باشند. سخن او در مَثَل بدان مانَد که دزدی، اموال مردم را ببرد و بخشی از آن‌ها را به اجبار برگرداند و آن وقت قاضی شهر به مردم بگوید که شما باید بسیار ممنونِ جناب دزد باشید و از او تشکر کنید.
حال باید به بهائیان گفت: اگر منظور شما از مبارزه با نظام برده‌داری، چشم‌پوشی و توجیه اعمال استعمارگران است، ما نیز شما را پیش‌گام در زمینه‌ی مقابله با برده‌داری می‌دانیم.

پی‌نوشت:

[1]. شبکه‌ی نوین تی‌وی، نام برنامه: صد و نود، عنوان برنامه: بهره‌کشی از انسان.
[2]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: مقابله با حفظ تمامیت أرضی توسط بهائیت!
[3]. عباس افندی، خطابات عبدالبهاء، ج 2، صص 142-141.
[4]. عباس افندی، خطابات، مصر: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، 1921 م، ص 119.
[5]. عبدالهادی حائری، نخستین رویارویی‌های اندیشه‌گران ایران با دو رویه تمدن بورژوازی غرب، ص 69.