نویسنده‌ی بهائی با انتشار مقاله‌ای با عنوان «چرا بهائیان درگیر سیاست نیستند؟»، با دروغ و ریا خواندنِ سیاست؛ سعی بر آن داشت تا هرگونه دخالت بهائیت در سیاست را منکر شود.(به نقل کانال‌های تبلیغی بهائیت) این در حالیست که :
اولا ً: با اندکی تأمل در ماهیت این مسلک، درمی‌یابیم که در ساختار بهائیت، چیزی جز سیاسی‌کاری دیده نمی‌شود. در این راستا می‌توان، به انتقاد صریح و بی‌پرده‌ی سرکردگان بهائی به ساختار  نظام اسلامی و شیوه‌ی مردمی حکومت در کشور ایران، همچنین جاهل خواندن اکثریت ایرانیان در انتخاب چنین حکومتی؛ اشاره کرد.(شبکه‌ی تلویزیونی آیین بهائی، نام برنامه: بازتاب)
ثانیاً: سرکردگان بهائی عملاً با تعیین نقشه و الگوی بهائی برای ایران، نوع حکومت مد نظر خود را به ایرانیان دیکته می‌کنند.
ثالثاً: تشکیلات بهائیت، با تشکیل کمپین‌های به اصطلاح دفاع از حقوق بهائیان، به دفاع از مخالفین نظام و قانون‌شکنان پرداخته و با انتشار گزارش‌های به اصطلاح حقوق بشری خود در سازمان ملل، بهانه به دست دشمنان ایران (برای تحریم و فشار بیشتر برعلیه مردمان) می‌دهد.
تمامی این موارد، چیزی جز دخالت آشکار در سیاست و کارشکنی در این خصوص نیست!

در شبکه‌های مجازی وابسته به تشکیلات بهائیت، مقاله‌ای با عنوان «ایران کشوری سیاسی است، چرا بهائیان درگیر سیاست نیستند؟»، به انتشار درآمد. نویسنده‌ی بهائی این مقاله، با زیرکی در انتخاب عنوان مقاله‌ی خود پیش از ورود به بحث، هرگونه دخالت بهائیت در سیاست را منکر می‌شود. لذا از این‌روست که در ادامه‌ی این مقاله می‌خوانیم:
«چند دلیل موازی برای عدم مداخله بهائیان در امور سیاسی وجود دارد. اولاً: امروزه سیاست یعنی پشت هم‌اندازی و دروغ و ریا. سیاست یعنی توجیه وسیله برای رسیدن به هدف و این حکم سیاسی به طور مطلق در آیین بهائی مردود و مطرود است. سیاستی که در پی توجیه رفتارهای ناپسند خود است، مطلقا با ساز و کار اخلاقی دیانت بهائی هماهنگ نیست. جنبه‌ی دوم سوال اساسی‌تراست: باید از کسانی که بهائیان را مورد خطاب قرار می‌دهند که چرا در سیاست دخالت نمی‌کنند، پرسید: آنان که در این سال‌ها در سیاست دخالت کرده‌اند، چه گلی بر سر عالم زده‌اند؟»[1]
برای پاسخ‌گویی به اظهارات نویسنده‌ی بهائی، لازم می‌دانیم به ذکر نکاتی در این خصوص، بپردازیم.
نکته اول: تشکیلات بهائیت چگونه خود را به دور از سیاست معرفی می‌کند در حالی که در ساختار این تشکیلات، چیزی جز سیاسی‌کاری مشاهده نمی‌شود. جالب است بدانیم تشکیلاتی که خود را از هرگونه سیاست‌بازی به دور می‌خواند، سیاسی‌کاریش تا جایی پیش می‌رود که حتی ساختار سیاسی کشورمان را مورد انتقاد قرار می‌دهد. هم‌چنان که کارشناس بهائی شبکه‌ی تلویزیونی رسمی تشکیلات بهائیت، مدعی می‌شود: «در انتخابات اول ایران که از مردم سؤال شد که به جمهوری اسلامی آری می‌گویید یا خیر، سؤال این است که چند درصد از مردمی که گفتند آری، تعریف درستی از جمهوری اسلامی داشتند؟ آیا می‌دانستند که آن جمهوری اسلامی، قرار است قانون اساسی‌اش بر مبنای فقه شیعه نوشته شود؟ آیا می‌دانستند که به زودی ولی‌فقیه می‌شود ولی مطلقه فقیه؟ پس آن رأی، با ناآگاهی اکثر مردم ایران از تعریف جمهوری اسلامی محقق شده است».[2]
نکته دوم: ملاحظه نمودیم که کارشناسان بهائی، نه تنها بر خلاف آموزه‌ی منع از دخالت در سیاست خود [3]، ساختار سیاسی کشورمان مورد نقد قرار می‌دهند، بلکه اکثریت مردم کشورمان را که به نظام جمهوری اسلامی آری گفتند، جاهل و نظام مردمی کشورمان را فریب‌کار خطاب می‌کنند. البته کارشناس بهائی برنامه‌ی فوق، در ادامه‌ی اظهاراتش، با (احساس ترحم و) عقب‌نشینی از جاهل خواندن ایرانیان، آنان را خاطی معرفی می‌کند؛ هم‌چنان که می‌گوید: «خیلی وقت‌ها عقل جمعی اشتباه می‌کند؛ به صرف این‌که تعداد افرادی که به یک عقیده (نوع ساختار سیاسی ایران) اعتقاد دارند بیشتر هست، حقانیت آن عقیده ثابت نمی‌شود».[4]
نکته سوم: بهائیت، چگونه خود را به دور از سیاست معرفی می‌کند در حالی که حتی در نوع ساختار حکومتی کشورمان، اظهار نظر می‌کند. هم‌چنان که نویسندگان بهائی، با انتشار مقاله‌ای با عنوان «نقشه و یا الگوی بهائی برای ایران»، با رَد تلویحی حکومت فعلی کشورمان، حکومت مَد نظر خود را به ایرانیان دیکته می‌کنند: «دیانت (فرقه‌ی) بهائی، حکومت مردم سالار و مشروطه‌ی پارلمانی را توصیه می‌کند».[5]
نکته چهارم: تشکیلات بهائیت در حالی خود را به دور از سیاسی‌کاری معرفی می‌کند که از ابتدای شکل‌گیری انقلاب اسلامی در کشورمان، دشمنی خود را با آن، به نمایش گزارده است. هم‌چنان که با تشکیل کمپین‌های به اصطلاح دفاع از حقوق بهائیان، به دفاع از مخالفین نظام و قانون‌شکنان پرداخته [6] و یا با انتشار گزارش‌های به اصطلاح حقوق بشری خود در سازمان ملل برعلیه ایران، بهانه به دست دشمنان ایران (برای تحریم و فشار بیشتر برعلیه مردمان) می‌دهد.[7]
این‌ها همه تنها گوشه‌ای از سیاسی‌بازی تشکیلاتی است که خود را به دور از هرگونه سیاسی‌کاری معرفی می‌کند. آری؛ تشکیلات بهائیت، بر خلاف آن‌چه در بالا ادعا شد، از هیچ وسیله‌ای (از جمله مظلوم‌نمایی و دروغ پراکنی) برای ضربه زدن به نظام اسلامی کشورمان و هم‌سویی با اربابان خود، دریغ نمی‌کند. با این حال باید پرسید، مگر دخالت در سیاست شاخ و دُم دارد که شما خود را به دور از آن معرفی می‌کنید؟! و یا بهتر نبود به جای این‌که پرسیده شود «چرا بهائیان درگیر سیاست نیستند؟»، می‌پرسیدید که چرا تشکیلات بهائیت، دست‌بردار از نقش مخرب خود در سیاست نیست؟!

پی‌نوشت:

[1]. به نقل از کانال‌های تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت.
[2]. شبکه‌ی تلویزیونی آیین بهائی، نام برنامه: بازتاب، عنوان برنامه: حقوق اقلیت‌ها در ایران، کارشناسان: مرجان گرین بلت و بیژن معصومیان.
[3]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه‌ی احکام و حدود، تهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ص 334-333.
[4]. شبکه‌ی تلویزیونی آیین بهائی، نام برنامه: بازتاب، عنوان برنامه: حقوق اقلیت‌ها در ایران، کارشناسان: مرجان گرین بلت و بیژن معصومیان.
[5]. به نقل از کانال‌های تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت.
[6]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: کمپین نه به آزار بهائیان یا کمپین جاسوسان و عوامل صهیونیست علیه ایران!
[7]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: انتقاد سیمین فهندژ از حسن روحانی، رئیس جمهور ایران