این روزها سالگرد اقدام شجاعانه ابرمرد تاریخ ایران مرحوم امیر کبیر است. شخصیتی عظیم که در سه سال حکومت خویش بر ایران آثار بزرگی از خویش برجای گذاشت.

مقام معظم رهبری در وصف ایشان فرمودند: امیرکبیر که یک چهره‌ی ماندگار در تاریخ ماست و واقعاً کارهای بزرگی هم کرده، همه‌ی حکومت او سه سال بود؛ یعنی یک سال از مدتی که بناست علی‌العجاله شما در این مسؤولیت مشغول باشید، کمتر است؛ اما آنقدر این کار، مهم و بزرگ و جدی بود که تاریخ امیرکبیر را فراموش نمیکند؛ و الّا قبل از این‌که بیاید در رأس صدارت قرار بگیرد، و بعد که به کاشان تبعید شد، دیگر چیزی در پرونده‌ی او وجود ندارد؛ همین سه سال است.(1)

میرزا تقی خان امیرکبیر که عزم خویش را بر آبادانی و اصلاح کشور جزم کرده بود، مراکز و نقاط فساد انگیز در دربار و جامعه را شناسایی و با شجاعت بی نظیر خویش در صدد امحاء آنها برآمد و بالاخره جان عزیز خویش را در گرو همین همت والا گذاشت.

یکی از اقدامات فوق العاده ایشان از بین بردن یکی از جرثومه های فساد در جامعه بود که نقش مهمی در تخریب عقائد مردم و به آشوب کشاندن کشور داشت.

پیروان علیمحمد شیرازی (باب) که با زیاده خواهی و تحریک ایادی استعمار، خویش را نائب امام زمان (عج) و بعد خود امام زمان (عج) و سپس پیامبری جدید و در ادامه خدا معرفی کرده بود، هر روز در نقطه ای از کشور به اسم دفاع از امام زمان (عج) دست به آشوب زده و امنیت کشور را مختل نموده بودند. جناب امیر کبیر که اصلاح کشور را جز در گرو آرامش کشور نمی دید همت خویش را بر قلع این ریشه و بنیان فساد قرار داد.

علیرغم فشارهای سیاسی دول استعماری، اما ایشان بدون هیچ ترس و واهمه ای از حمایت آنان از علیمحمد شیرازی او را به دار مجازات آویخت تا این مساله همواره لکه ننگی بر دامن بهائیت باقی بماند که ابرمرد تاریخ ایران، کسی که دوست و دشمن در بزرگی او تردید ندارند و تمامی ایرانیان با هر اندیشه و مرامی او را بزرگ می شمرند، از بین برنده پیامبر دروغین این مسلک خیالی باشد و بزرگ ترین دشمن بهائیان و منفورترین مردم در نزد آنان به شمار آید.

اما نکته عجیب اینجاست که بعد از گذشت قریب به 170 سال از این اقدام شجاعانه این روزها، بهائیان در سوگ این منشاء فساد با تعطیلی مغازه ها و کار خویش دست به فسادی دیگر زده تا نام ننگین علیمحمد شیرازی فراموش نشود.

البته این گروه باید بدانند که تاریخ نام علیمحمد شیرازی را فراموش نخواهد کرد. تا نام میرزا تقی خان امیرکبیر بر تارک تاریخ ایران می درخشد، قطعا نام علیمحمد شیرازی نیز بعنوان معدوم به دست امیرکبیر نیز در یادها خواهد ماند کما اینکه دارالفنون نیز از یاد نخواهد رفت تا امیرکبیر در یادها باقی است.

و مردم ایران بزرگان خویش را فراموش نمی کنند و بهائیان به این راحتی نمی توانند جای خائن و خادم را عوض کنند.

پی نوشت : 

1 - بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت هشتم شهریور 1384