بهائیانی که ادعای صلح دوستی‌شان گوش عالمیان را کَر کرده است، در طول تاریخ به خون‌ریزی‌های بسیاری دست زده و جنگ‌های بسیاری را به راه انداخته یا حمایت کرده‌اند. از به راه انداختن شورش‌های خونین در ایران گرفته، تا حمایت از ارتش انگلیس در اشغال فلسطین را تنها می‌توان برگی از جنایات این فرقه‌ی جنگ‌طلبِ مدعی صلح دانست.[1]
در این راستا، در جریان جنگ شش روزه‌ی اعراب و اسرائیل در سال 1967، بهائیان علاوه بر تبلیغ به نفع اسرائیل غاصب، فعالیت‌های زیادی برای جمع‌آوری پول و خرید مایحتاج اسرائیلیان و کمک به ارتش این رژیم غاصب نمودند. همچنان که در گزارش ساواک می‌خوانیم: «مبلغی حدود 120 میلیون تومان ( حدود 50 سال پیش ) به وسیله‌ی بهائیان ایران جمع‌آوری گردید و تصمیم دارند این مبلغ را در ظاهر به بیت‌العدل در حیفا ارسال نمایند، ولی منظور اصلی آن‌ها از ارسال این مبلغ، کمک به ارتش اسرائیل می‌باشد. مقدار قابل ملاحظه‌ای از این پول به حبیب ثابت تعهد و پرداخت شده است».[2]
این‌ها همه در حالیست که بهائیت در تبلیغاتش، خود را یگانه منادی صلح عمومی در جهان معرفی می‌کند. بعلاوه آن‌که تشکیلات بهائی، همواره سعی بر آن دارد تا تقارن رژیم غاصب صهیونیستی و فرقه‌ی جعلی بهائیت را اتفاقی جلوه داده و هرگونه روابط پیدا و پنهان این تشکیلات با رژیم صهیونیستی را منکر شود.

پی‌نوشت:

[1]. میرزا کاشانی، نقطة الکاف، به سعی و اهتمام ادوارد براون، انتشارات مطبعه بریل در لیدن از بلاد هلاند، 1910، ص 101؛ افروخته یونس، خاطرات نه‌ساله، موسسه‌ی ملی مطبوعات امری، ۱۲۴ بدیع، ص 245.
[2]. جواد منصوری، تاریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، 1378 ش، شماره: 2/96.