جناب بها اعلام داشتنند " همه صفات انسانی را دارید تا زمانی که بهائی باشید " معنا و مفهوم این جمله آن است که اگر بهائی نباشید از صفات انسانی بی بهره اید جز این نمی توان این جمله را معنا کرد. ظاهرا دست اندر کاران شبکه هی بهائی از این جملات غافلند و یا اینکه نمیخواهند این جملات رهبرانشان را بشنوند . حالا آمدند و به رفتار با اهل سنت انتقاد هم میکنند . !!!

به نظر میرسد این وابستگان کر و کور فراموش کرده اند که اساسا نمیتوانند با آن سیاستی که استعمار گر پیر در دنیا ترویج داده ایجاد تفرقه و بهره برداری از آن را بعنوان ابزاری برای اختلاف افکنی مورد استفاده قرار دهند . جریان اهل سنت و تشیع در حوادث خصوصا اخیر در کشورهائی با اغلبیت اهل سنت در کنار هم در مقابل دشمنان اسلام ایستاده اند . دقت کنید :

کانال خبری وابسته به تشکیلات بهائیت، با انتشار پیامی، از توهین به مقدسات اهل سنت در کتاب‌های درسی مدارس ایران انتقاد کرد. جالب است بدانیم که در حالی نویسندگان بهائی، از بیان ماهیت یک جاعل حدیث در کتب آموزشی به عنوان الگویی نامناسب، ابراز نگرانی می‌کنند که پیشوایان این فرقه در کتب‌شان به بسیاری از مردم دنیا توهین کرده‌اند!(1)

متنی که تشکیلات بهائیت به عنوان توهین به مسلمانان اهلسنت از آن یاد کرد، عبارت از علّت اسلام آوردن و انحرافات ابوهریره پس از پیامبر اسلام، در قالب بیان عدم انتخاب الگوهای نامناسب بوده است.
لذا در نقد و بررسی این ادعای تفرقه‌افکنانه‌ی تشکیلات بهائی می‌گوییم:
اولاً: شکی نیست که از ابوهریره، می‌توان به عنوان شخصی فاسد در تاریخ اسلام یاد کرد. شخصیتی که به علّت فساد مالی و جعل تعداد بی‌شماری روایات و منتسب کردن آن‌ها به پیامبر عظیم الشأن اسلام، حتی عمر بن خطاب را به مجازات و تنبیه خود واداشت.(2) بنابراین معرفی چنین شخصیتی به عنوان الگویی نامناسب، چگونه می‌تواند توهین به مقدسات اهل سنت تلقی شود، حال آن‌که در منابع اهل سنت نیز از او به عنوان دروغگوترین افراد یاد شده است؟!(3)
ثانیاً: جالب است بدانیم که در حالی نویسندگان بهائی، از بیان ماهیت یک جاعل حدیث در کتب آموزشی ابراز نگرانی می‌کنند که پیشوایان این فرقه در کتب به اصطلاح دینی‌شان به بسیاری از مردم دنیا توهین کرده‌اند! همچنان که پیامبرخوانده‌ی بهائیت، تمامی مخالفین خود را حیوان خطاب کرده (4)و حتی ذکر نام انسانیت بر آنان را، گناهی نابخشودنی دانسته است.(5) وی همچنین مخالفین خود را با القابی نظیر خَر، مشرک، مکار، متوهم و... خطاب کرده است.(6)
از طرفی بسیاری از اقوام و ملّیت‌های مختلف نیز آماج توهین‌ها و هتاکی‌های پیشوایان بهائی قرار گرفته‌اند. همچنان که پیامبرخوانده‌ی بهائیت، با وحشی خواندن جمعیت چندین میلیونی ترک‌زبانان، فرمان به دوری از آنان داده است.(7)وی همچنین مردم سوریه را نحس و به دور از رحمت الهی دانسته است.(8) عبدالبهاء نیز با تشبیه سیاه‌پوستان آفریقایی به گاوهایی، در شکل انسان دانسته (9) از مردم شریف ایران، با لقب شرور یاد کرده و از مصیبت‌هایی که هموطنانش به آن دچار شدند، ابراز خوشحالی نموده است.(10)
با این حال باید خطاب به تشکیلات بهائیت گفت که اگر معرفی یک جاعل حدیث را به عنوان الگویی نامناسب، توهین به جماعت اهل سنت قلمداد می‌کنید، در ابتدا باید کتاب‌های پیشوایان‌تان را که سرشار از توهین به تمام اقوام و ملّیت‌هاست را از بین ببرید.
اما بدون شک احترام به عقاید انسان‌ها در بهائیت، هیچ مفهومی نداشته و تنها هدف این فرقه، ایجاد نفاق در ایران و همراهی اقلّیت‌ها با خود برای مقابله با انقلاب اسلامی است. لذا از این‌روست که بهائیت، از عمل داعشی صفت صوفیان در پاسداران جانب‌داری می‌کند، از عدم مشروعیت همجنس‌بازی در ایران گلایه می‌کند و هنگامی که نماینده‌ی آشوریان در مجلس، برخورد جمهوری اسلامی با اقلّیت‌ها را عادلانه توصیف می‌کند، او را خائن خطاب می‌کند.

پی‌نوشت:
1- به نقل خبرگزاری‌های وابسته به تشکیلات بهائیت.
2- ر.ک: بصری زهری، الطبقات الکبری، بیروت: دار صادر، ج 4، ص 335؛ شیخ الشباب، تاریخ أبی رزعة الدمشقی، بیروت: دارالنشر، ج 1، ص 73؛ إبن هبة الله شافعی، تاریخ مدینة دمشق، بیروت: دار الفکر، ج 67، ص 343.
3-ر.ک: إبن أبی الحدید، شرح نهج‌البلاغه، بیروت: دار الکتب العلمیة، ج 4، ص 40.
4-حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه‌ی خطی، کاتب حرف الزاء، ربیع الأول، ص 213.
5- همان، ص 140.
6-همان، ص 174.
7- ر.ک: اسدالله فاضل مازندرانی، اسرار الآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 2، ص 154.
8-ر.ک: اسدالله فاضل مازندرانی، اسرار الآثار خصوصی، جلد 5، صفحه 200؛ به نقل از شبکه‌های مجازی بهائیت.
9- ر.ک: عبدالبهاء، خطابات، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 48.
10-مجله‌ی آهنگ بدیع، سال چهارم، 1328، شماره‌ی 5، ص 3؛ عباس افندی، مکاتیب، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 133 بدیع.