آخوند ملا محمد باقر اسکویی که شاگرد احسایی و میرزا حسن گوهر بود، ادعای جانشینی رشتی را کرد و عده‌ای از پیروان شیخیه به او گرویدند. [1] بعد از وفات اسکویی، فرزندش میرزا موسی احقاقی جانشین پدر شد. [2] وی کتابی به نام «احقاق الحق و ابطال الباطل» در رد شیخیه‌ی کریمخانیه و حاج محمد کریمخان نوشت. به سبب نام و کتاب ایشان، پیروان آن به شیخیه‌ی احقاقیه معروف شدند. طرفداران این فرقه بیشتر در آذربایجان، کربلا و کویت حضور دارند و می‌توان کویت را مرکز این گروه دانست. بعد از وی به ترتیب «میرزا علی احقاقی، میرزا حسن احقاقی، میرزا محمد باقر احقاقی و میرزا عبدالرسول احقاقی» جانشین وی شدند. کتاب مشهور «توضیح الواضحات و حقایق شیعیان» از میرزا عبدالرسول است. پس از فوت میرزا عبدالرسول در سال‌های اخیر، فرزندش میرزا عبدالله احقاقی در کویت خود را جانشین پدر معرفی کرده است.
از مهم‌ترین اختلاف‌های اساسی شیخیه‌ی احقاقیه و شیخیه‌ی کریمخانیه در این است که شیخیه‌ی احقاقیه، اعتقادی به رکن رابع ندارند و تأکید بسیار دارند که خود را از عموم شیعیان امامیه جدا ندانند و اجتهاد مرسوم در حوزه‌ها و تقلید از مراجع امامیه را نیز جایز می‌دانند.

پی‌نوشت:
[1]. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد: آستان قدس، 1387 ش، ص 182.
[2]. مهدی فرمانیان، آشنایی با فرق تشیع، قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه، 1387 ش، ص 182.