اما این ادعا در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائی، چنین روش نگارشی را دلیل بر اکتسابی بودن علوم نویسنده دانسته است: «دوست ندارم كه اذكار قبل بسيار اظهار شود زيرا كه اقوال غير را ذكر نمودن دليل است بر علوم كسبی نه بر موهبت الهی و لكن اينقدر هم كه ذكر شد بواسطه‌ی عادت ناس است و تأسی به اصحاب».(2)
او همچنین در جایی دیگر، این شیوه‌ی نگارش را نشان بر بطلان شخص مدعی دانسته؛ همچنان که در رد ادعای برادر خود صبح ازل گفته است: «ابداً به روايات و بشارات احدی مطمئن مشو چه كه مشاهده شد نفس مشرک بالله و شارب دماء اوليائه (بخوانید: یحیی صبح ازل) در سنين معدودات كه تلقاء وجه حاضر بود (: در چند سالی كه با هم بوديم) از هر علوم و فنون چيزی استماع نموده و همان را نوشته و به مردم داده و به اين جهت اظهار فضل نموده».(3)

جناب رافتی حالا این چه کاری آشپز قبول دارد غذا شور است شما در صدد توجیه خوش نمک بودن آنید .

پی‌نوشت:
1- وحید رأفتی، مأخذ اشعار در آثار بهائی، بی‌جا: مؤسسه‌ی معارف بهائی به لسان فارسی، 147 بدیع، ج 1، ص 4.
2- حسینعلی نوری، هفت وادی و چهار وادی، ص 27.
3- عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ج 1، ص 42.