پیشوایان بهائی خود را مخترع شعار تساوی حقوق زن و مرد دانسته و رشد و تعالی عالم انسانی را بر رعایت مساوات میان زن و مرد متوقف دانسته‌اند. و ما در مقابل دلایل و مصادیق مستندی از تناقض این اعتقاد و نوع رفتار پیامبر خوانده بهائیت و جانشینان او و بعد از آن بیت العدل ارائه کرده ایم در این مطلب میخواهیم به یک مورد دیگر اشاره کنیم . در تفکرات فرقه حق مالکیت اموال بخشیده شده به زن میّت را از او سلب کرده و حکم به مصادره و تقسیم اموالی که شوهر به او در زمان حیاتش بخشیده را صادر کرده‌اند.

مبلّغان بهائی اینطور تبلیغ میکنند که پیشوایان ما جنس زن با مرد را مساوی دانسته و رشد عالم انسانی را بر رعایت مساوات میان زن و مرد متوقف دانسته‌اند؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «از جمله تعاليم حضرت بهاءالله وحدت نساء و رجالست كه عالم انسانی را دو بال است، یک بال رجال (مردان) و یک بال نساء (زنان) تا دو بال متساوی نگردد مرغ پرواز ننمايد اگر یک بال ضعيف باشد پرواز ممكن نيست تا عالم نساء متساوی با عالم رجال در تحصيل فضائل و كمالات نشود، فلاح و نجاح چنانكه بايد و شايد ممتنع و محال».(1) اما این مبلغان بر نوع رفتار این فرقه با زنان نمیپردازند در متن همین مطلب اگر از آنها سوال شود که : چرا پیشوایان بهائی حق مالکیت اموال بخشیده شده به زن میّت را از او سلب کرده‌اند: «هر آنچه زوج (شوهر) به نام زوجه‌اش (زنش) خريده باشد بايد جزء ما یملک زوج (دارایی شوهر) محسوب و بين ورّاث قسمت شود مگر البسه مستعمله (لباس‌هایی که می‌پوشیده) و جواهرات و غير آن كه به اثبات معلوم شده باشد كه زوج به زوجه بخشيده است».(2)به توجیه میپردازند
بنابراین چگونه پیشوایان بهائی خود را داعیه‌دار دفاع از حقوق زنان معرفی نمودند، در حالی که در حکمی ستمگرانه، دستور به مصادره‌ی اموال بخشیده شده به او در زمان حیات میّت را داده‌اند؟!

پی‌نوشت:
1- عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، چاپ اول، ج 3، ص 107.
2- حسینعلی نوری، اقدس (رساله‌ی سؤال و جواب)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 93.