پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، در عصری ادعای دین‌سازی داشتند که استعمار و استثمار ملّت‌ها توسط قدرت‌های بزرگ به اوج خود رسیده بود. در این میان، جهان امپریالیستی که هدفش برده کردن و بهره‌کشی از کشورهای دیگر بود، در کشورهای اسلامی با موج ظلم‌ستیزی و آزادی‌خواهی روبه‌رو شد.
لذا دین‌سازان عصر جدید که ادعای نسخ دین مبین اسلام را داشتند، بر خلاف تعالیم ظلم‌ستیز اسلامی که مسلمانان را به جهاد و دفاع در برابر مهاجمین و ستمگران وامی‌داشت، به ترویج تفکر سلطه‌پذیری و نسخ حکم جهاد و دفاع پرداختند.[1]
از این‌رو پیامبرخوانده‌ی بهائیت در کتاب اقدس، به عنوان مقدمه، دنبال کردن برخی امور را نشانه‌ی کم عقلی برخی انسان‌ها معرفی نمود: «فانظروا في النّاس و قلَّة عقولهم یطلبون ما یضرّهم و یترکون ما ینفعهم الا انّهم من الهآئمین [2]؛ در مردم و کم عقلی‌شان بنگرید، طلب می‌کنند آن‌چه به آن‌ها ضرر می‌رساند و ترک می‌کنند آن‌چه به ایشان نفع می‌رساند، آگاه باشید که ایشان از سرگشتگانند».
او در ادامه، آزادی‌خواهی را به عنوان مصداق بارز استدلال خود، نشأت گرفته از جهل انسان‌ها دانست که موجب شعله‌ور شدن آتش غیرقابل کنترل فتنه و فساد خواهد شد: «إنّا نَری بعض النّاس أرادوا الحرّیّة و یَفتخرون بِها اُولئک فی جَهلٍ مُبین؛ ان الحریه تنتهی عواقبها إلی الفتنة الّتی لا تخمد نارها [3]؛ ما می‌بینیم بعضی از مردم به دنبال آزادی هستند و به آن افتخار می‌کنند، آنان در جهل آشکارند؛ قطعاً عواقب آزادی به فتنه و آشوبی ختم می‌شود که آتش آن فرو نمی‌نشیند».
اما هرچند در ابتدا رهبران بهائیت، برای مقابله با نهضت‌های آزادی‌خواهی مردمی در قبال استعمار و استبداد، این‌چنین از ظلم‌پذیری سخن می‌رانند، ولی هم‌اکنون در قبال حکومت‌های مستقلی همچون کشورمان ایران، که در مقابل زیاده‌خواهی اربابانش ایستاده، به بهانه‌ی آزادی‌خواهی، به کارشکنی می‌پردازد.
بهائیتی که در کتاب اقدس آن، آزادی‌خواهی برگرفته از جهل انسان‌ها معرفی شده، همینک به بهانه‌ی آزادی عناصرش در ایران، با مظلوم‌نمایی و زد و بندهای سیاسی در سازمان ملل، برای محکومیت و تحریم کشورمان به همین بهانه‌ها، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند.[4]

پی‌نوشت:
1- «یا أهل الارض بشارت اول که از اُمّ الکتاب در این ظهور اعظم به جمیع اهل عالم عنایت شد، محو حکم جهاد است از کتاب...»: اشراق خاوری، گنجینه احکام و حدود، ص 271.
2- حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 115، بند: 122.
3- همان، ص 116، بند: 123.
4- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: سازمان ملل و تلاش بهائیت برای محکومیت ایران