همگی پنداشتند اما هیچکدامشان فکر نکردند که شاید ...(قسمت اول)

نوشته شده توسط پیمان ایرانی

بهائیت در ایران :

چند شب پیش ایمیل ( یا به قول فرهنگستان ادب فارسی « پست الکترونیکی » ) جالبی به دستم رسید که دریغ دیدم دوستان را از شنیدنش محروم نمایم : « دستم بوی گل می­داد مرا به جرم چیدن گل محکوم کردند، اما هیچ کس فکر نکرد که شاید یک گل کاشته باشم – ارنستو چه­گوارا . » بی­اختیار یاد صد و هفتاد سال تاریخ بهائیان افتادم. نگاهی بیندازیم و دیگر بار بررسی کنیم، شاید بتوان به نحو دیگری هم اندیشید :

بهائیان باب را گفتند که ابتدا باب بوده و سپس ادعای مهدویت،سپس قائمیت، سپس مظهریت و در انتها الوهیت نموده و این از فضل خداست؛ همچون خورشید که اندک اندک زمین را گرم می­کند تا تحمل شدت گرمای خورشید در میانه­­ی آسمان باشد، اما هیچ کس فکر نکرد که شاید به همین دلیل الهی بودن جناب باب مشکوک باشد. چرا که همانند دیگر پیامبران آسمانی از ابتدا مشغول به یک ادعا نبوده و با طلوع از افق­های مختلف و متعدد موجب حیرانی خلق شده و نظم طبیعی که یک خورشید باید داشته باشد را ندارد.

 باب را گفتند همان قائم موعود است. همان ثمره­ی اسلام و نجات بخش ادیان، همو که به خاطرش شب را صبح می­کنیم و صبح را شب. موعود محبوبی که در انتظارش روز شماریم و به یادش از جای بر می­خیزیم اما هیچ کس نیندیشید که صرف نظر از حقیقت ادعای ایشان، انحطاط روز افزون جهان و سقوط آزاد مردم در دره­ی ظلم که تا امروزِ تاریخ بی­بدیل بوده است چگونه با قائمیت جناب باب قابل جمع است؟ جنگ­های بزرگ جهانی و خانمان سوز اول و دوم با فاصله­ی کمی از دعوت ایشان رخ داده و خود جناب شوقی اذعان دارد : « جهان را ملاحظه می­کنیم که در مسیری افتاده که بالمره از صراط مستقیم منحرف و روز به روز از میزان الهی دور و دورتر می گردد.» ^[1]

خاتَم را زیور پنداشتند تا شاید ردّ خاتمیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، توجیه مناسبی برای ادعاهای رهبرانشان باشد، اما هیچ­کدام فکر نکردند که شاید پیش از این سخن، بهتر است نگاهی به تقریرات بزرگانشان انداخته که در قاموس ایقان نگاشته شده : «و اما خاتم النبیین نظر به نصوص مبارکه درباره­ي حضرت رسول درقرآن نازل شده و نه تنها آن حضرت خاتم النبیین بوده بلکه خاتم الرُسل هم بودند و این نکته براى آن نفوس ذکر می­شود که بین نبى و رسول فرق قایل هستند جمال مبارك در آیات مقدسه بصراحت ذکر کرده­­اند که نبوت ورسالت به حضرت محمد صلی الله علیه وآله انتها یافت و ختم شد.»

گفتند بهائیت همان دین حقی است که از جانب پروردگار متعال برای بشر نازل گشته و باید بدان گروید اما یکی نیندیشید با در نظر گرفتن سخن جناب عبدالبهاء که در خطاباتشان می­خوانیم: « اگر (دین) مخالف علم و عقل باشد شبهه­ای نیست که اوهام است.»^[2] چگونه آیینی که به کرّات به مسائل غیر عقلی و علمی پرداخته همچون : خلق الساعه^[3] ، تبدیل شدن مس به طلا پس از هفتاد سال^[4] و ... می­تواند شایستگی پذیرش داشته باشد؟

پی نوشت :

[1] شوقی افندی ص80 بدیع

[2] خطابات ج 2 ص 219

[3] خطابات 2  ص 78  ،  برای مطالعه بیشتر رجوع شود به مقاله « نابغه تر از نابغه »

[4] ایقان ص 104 ، برای مطالعه بیشتر رجوع شود به مقاله « طلا و مس » 

منبع : وب سایت یار جوان