مساوی یا نامساوی؟

بهائیت در ایران :

نگاهش سنگ را هم آب می­ کند. خصوصاً وقتی که با اشک در می آمیزد. گرد سالها رنج و استثمار بر تن دارد، اما دوست می داری گوشه­ ای از لباسش نزد تو باشد تا با دیدن آن، یاد معصومیتش بیفتی. رنگ بدنش سیاه است، لیک دلش از آینه هم شفاف­ تر و می­ دانم هیچ گاه تاب نمی­ آوری که او را میان زباله­ ها ببینی، کنار احشام، به دنبال تکه­ ای نان، اضافه غذای دور ریخته شده و ... او هم انسان است. مثل من، مثل تو، زیر همین آسمان.اما اگر به نیازش حتی فکر هم نمی­ کنیم به خاطر آن است که او میان سیاهی­ های ذهن­مان ناپدید شده.

پرداختن به مسئله­ ی حقوق بشر و مساوی دیدن آدمیان، پدیده­ ای تازه نبوده و آشنای ذهن همگان است و با آن که از بدیهیات عقلی است، پیوسته در جای جای جهان نقض می ­شود. در این میان اما مکاتب الهی نقش انسان ها را واحد شمرده و پیوسته بر آن اهتمام می­ ورزند که انسان ها را به یکدیگر نزدیک کرده و از تبعیض نژادی به دور نگاه دارند. همچون اسلام که به دفاع از آن پرداخته و تنها ملاک برتری را تقوا می انگارد و با این معیار و نگاه الهی در قرآن مجید، سیاه پوستی آفریقایی را به خاطر حکمتش می­ ستاید. لقمان؛ همو که نامش با حکمت قرین شد و نه تنها در سخن بلکه در عمل نیز آموزگار آن بود.

اما بهائیت؛ این مسلک نیز پس از بازگشت جناب عبدالبهاء از اروپا و به دنبال آن پدید آمدن تعالیم دوازده گانه، تعلیمی را تحت عنوان « وحدت عالم انسانی » در این باب مطرح می­ کند و با ایراد بیانیه های فراوان در این باره، خود را مدافع سرسخت حقوق بشر عنوان می­ کند: « ابهی ثمره­ ی شجره ­ی دانش این کلمه­ علیاست: همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار. لیس الفخر لمن یحب الوطن بل لمن یحب العالم.»^[1] این مسلک تا آنجا در میدان سخن می ­تازد که گویی قصد دارد میان کلمه­ ی بهائیت و وحدت عالم انسانی علامت تساوی قرار دهد و هدف خود را تنها آن می ­داند : « دین الله و مذهب الله محض اتحاد و اتفاق اهل عالم از سماء مشیت مالک قدم نازل گشته و ظاهر شده»^[2]

اما افسوس که جناب عبدالبهاء خود خطی بر روی این تساوی کشیده و ما را از وجود یک نامساوی مسلم، آگاه می­ سازد. ایشان با تقریرات تند و تیز خود، یک به یکِ برگ­ های شاخسار خیالی پدر را بر می­ چیند و با تبعیض گران نژادی همراه شده، در جبهه ­ی آنان قرار می­ گیرد. همان طور که در تعریف ایشان از سیاهان آفریقایی می­ خوانیم: « چه فرق است میان سیاهان افریک و امریک، اینها خلق الله البقر علی صوره البشرند »^[3]

آیا این همان غایت القصوای بهائیت است؟ گاو خواندن ملیون ها انسان توسط رهبر یک دین تنها و تنها به خاطر پایین بودن سطح فرهنگشان چه مفهومی دربر دارد؟ این نزدیک شدن انسان­ ها به یکدیگر است که بهائیت خود را عامل آن می­ داند؟ آیا تحقیر شخصیت یک فرد برایش دشوارتر از مشکلات مادی دیگر نیست؟ گناه آن کودک سیاه پوست که در افریقا متولد می­شود چیست؟ چرا باید در کنار رنج های فراوان زندگی، توهین ها را نیز به دوش کشد؟

اکنون در ذهن شما کدام علامت نقش می­بندد؟ مساوی یا نامساوی؟

پی نوشتها :

[1] جناب بهاء الله ، اشراقات ص78

[2] جناب عبدالبهاء ، مقاله شخصی سیاح ص 168

[3] خطابات بزرگ ص 119

نوشته شده توسط پیمان ایرانی

منبع : وبلاک یار جوان