به تازگی گروهی از مبلّغین مشهور بهائی، استارتاپی را در کشور تایلند راه اندازی یا معرفی کرده‌اند که ترکیبی از نمایش تلویزیونی، ورزش‌های رزمی، بلاک چِین و هالیوود است. ایمان مطلق آرانی (از مبلّغین و نویسندگان بهائی) به همراه فرزام کمال آبادی (برادر یکی از رهبران تشکیلات بهائیت در ایران) مجموعه‌ای به نام نزاع تا شهرت را در کشور تایلند برای مقاصد پولشویی راه‌اندازی نموده‌اند. چنانچه در وبسایت این مجموعه آمده است، اساس این مجموعه بر گردآوری ورزشکاران رشته‌های مختلف رزمی- ورزشی از 200 کشور دنیا و ارائه‌ی برنامه‌ای تلویزیونی از رقابت‌ها و کشمکش‌های بین این افراد می‌باشد.

این شوی تلویزیونی در قالب رقابت‌های خشن و مبارزات حقیقی بین مبارزان در رشته‌های مختلف و ترغیب و تربیت آن‌ها توسط مربیان و راهنمایان این مجموعه می‌باشد. به عبارت دیگر، زنان و مردان برای ارضای شهوتِ رسیدن به شهرت و شاید بازیگری در فیلم‌های هالیوودی، از یکدیگر با مشت و لگد، پذیرایی می‌کنند. در واقع مدل و ساختار برنامه، طبق گفته وبسایت رسمی برنامه، بر اساس بزن-بزن و اراِئه‌ی بیزینسی مبتنی بر مشغول کردن افراد به خشونت و ترویج آن به صورت بین المللی است. در واقع نظام برده‌داری نوینی که گلادیاتورهای خود را همراه با زرق و برق رسانه‌ای در میدان کولوسئوم (رم باستان) دیجیتالی جدید به جنگ هم می‌فرستد و به برنده، جایزه‌ای از شهرت می‌دهد.

از سویی دیگر با مکانیزم نامعلوم و نامشخصی شبیه به قمار، افراد را ترغیب به سرمایه‌گذاری (قمار)  بر روی خشونت تولید شده می‌کند. البته مدل‌هایی از این دست در دنیا به صورت زیرزمینی و رو زمینی قبلاً بوده و هم اکنون هم هست، مانند آنچه به عنوان کشتی کج معروف است. اما مسئله آن است، اشخاصی که دم از صلح و صفا [1]، اُلفت و محبت [2] و ممنوعیت هرگونه نزاع و جدال می‌زنند [3]، ناگهان بر صندلی هیأت مدیره‌ی یک استارتاپ گلادیاتوری می‌نشینند!

 
اما تأسیس شرکت مذکور، از ابعاد دیگری هم قابل بررسی است. مِن باب مثال، از قرار معلوم یکی از بانیان و یا شرکای این شرکت، جناب دکتر مرگان یا مستر شی است (Mr.shi)، یک چینی که طبق مقاله وال استریت جورنال به خاطر کلاه‌برداری تحت تعقیب پلیس بین الملل می‌باشد.[4] البته افراد دیگری دراین مجموعه هم هستند که در معرض اتهام قرار دارند.[5]
بُعد دیگر اما بُعد مالی این مجموعه می‌باشد. طبق مندرجات وبسایت نزاع تا شهرت و مصاحبه‌های کمال آبادی، مدل تجارت و پول‌سازی در این مجموعه بر اساس بلاک چین و رمز ارز است. البته که در هیچ کجا به شرح و بسط این مدل و چگونگی حساب و کتاب آن پرداخته نشده است. کمال آبادی می‌گوید: «(کار ما) تولید ثروت از توده‌هاست، که از طریق شرکت کنندگان و سهامداران به توده‌ها بر می‌گردد. قضیه، برد برد تنها نیست، بلکه برد متعدد برای همه‌ی سهامداران است»![6] در واقع کاسبی جدید و جذاب تشکیلات بهائیت بر اساس مدل شرط بندی و قمار درکازینوهاست، که پول‌ها بر اساس دلار و پوند و یوان و ریال به اسم مسابقه و امتیازدهی وارد مجموعه نزاع برای شهرت می‌شود، سپس تبدیل به واحد پول متفرقه جدیدی می‌شود به نام توکن (همان چیپس پوکر) که ساخته شده و پرداخته شده سیستم است. توکنی که معلوم نیست ارزش آن را چه کسی با چه صلاحیتی تعیین می‌کند.

اما برخی ابهامات و سؤالاتی که در خصوص این دستگاه گلادیاتورسازی و سیستم پول‌شویی مافیای بهائیت وجود دارد، عبارت است از: چه مقدار پول وارد شده است؟! چه کسی پول داده است؟! چه کسی برنده شده است؟! چه کسی چه مقدار سود کرده است؟ چه قدر هزینه شده است؟ چه میزان پولی خارج از مسابقه وارد سیستم می‌شود؟! چه مقدار پول از کشور مقصد یا مبدا خارج می‌شود؟! چگونه پول‌های کثیف شسته می‌شوند؟! جواب ساده است، کسی نخواهد فهمید!

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، 127 بدیع، ج 2، صص 99-100.
[2]. همچنان که عبدالبهاء، تا جایی بر اُلفت تأکید کرده که در تعارض دین با اُلفت و محبّت، بی‌دینی را ترجیح داده است: همان، ج 2، ص 296.
[3]. همچنان که بهاء حکم کرده است: «قَد مُنعتُم فی الکتاب عن الجدال و النّزاع و الضّرب و أمثالها...؛ شما در کتاب منع شده‌اید از جدال و نزاع و زدن و همانند آن‌ها»: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 139، بند 148؛ و یا آن‌جا که فرمان داده است: «نزاع و جدال را نهی فرمود نهیاً عظیماً فی الکتاب»: حسینعلی نوری، مجموعه الواح مبارکه بهاءالله (کتاب عهدی)، مصر: بی‌نا، 1338 ق، ص 401.