میرزا حسینعلی در سال 1233ق در دهکده ای از توابع نور مازندران متولد شد و در حوالی سال 1310ق در عکا در اثر بیماری در گذشت و در همانجا به خاک سپرده شد. تحصیلات مقدماتی و خواندن و نوشتن و مقداری عربی را طبق سنت رایج زمان آموخت.سپس به خدمت دولت در سمت منشیگری و دیوان در آمد و پس از چندی به حلقات درویشان پیوست و مانند آنها زلف و گیسوی بلند گذاشت و لباس قلندری بر تن کرد.با ظهور غوغای باب،میرزا حسینعلی و برادر ناتنی اش یحیی صبح ازل و تنی چند از خاندانش به باب پیوستند و پس از اعدام باب،یحیی صبح ازل دعوی جانشینی او را کرد. میرزا حسینعلی در آغاز تسلیم او شد.اما پس از مدتی رقابت با برادر را آغاز کرد و نخست ادعای (من یظهره اللهی)که در سخنان باب آمده بود کرد و به تدریج بر ادعاهای خود افزود تا به ادعای رسالت و شارعیت و حلول خدا در او رسید و خود را الهیکل الاعلی نامید و مدعی شد که سید علی محمد باب زمینه ساز و مبشر ظهور وی بوده است. سفارتخانه های خارجی خصوص روس با صراحت از برادرش حمایت می کردند و دولت را از تصمیم شدید علیه آنها تهدید می کردند . سر انجام با فشار علمای اسلامی و مسلمانان،حکومت وقت مجبور شد در سال 1269ق آن دو را با جمعی از پیروان آنها به بغداد تبعید کند. عراق در آن زمان به سان بسیاری از مناطق اسلامی تحت حکومت مرکزی عثمانی اداره می شد.پس از مدتی که کشمکش میان دو برادر بر سر رهبری با بیان و درگیری طرفداران آنان بالا گرفته بود،دولت عثمانی هر دو را به دادگاه کشاند و دادگاه حکم تبعید آن دو را دو نقطه دور دست و جدا از هم صادر کرد، از این رو یحیی صبح ازل با خاندان و پیروانش به قبرس و حسینعلی بهاء و طرفدارانش به عکا در سرزمین فلسطین اسکان داده شدند،ولی تکفیر و تبلیغ علیه یکدیگر را هرگز رها نکردند. در این ایام بود که اطرافیان صبح ازل به فرقه ازلیه و پیروان میرزا حسینعلی به فرقه بهائیه نامیده شدند و آنهایی که به این دو برادر ملحق نشدند به نام قبلی بابی باقی ماندند. سر انجام در این کشمکش میرزا حسینعلی که بیشتر مورد حمایت ایادی استعمار بود غلبه یافت و ازلیه به دست فراموشی سپرده شدند.
اما این سوال پیش می آید که کدام از این دو گروه بر حقند؟
آیا ممکن است حسینعلی نوری که پیامبر بهائیان است حق برادرش را خورده باشد؟
اصلا آیا اساس بابیت بر حق بوده که حال ما بگوییم حتما یکی از این دو گروه بر حقند؟