عباس‌ افندی‌ بر آن‌ بود که‌ «بین‌ قوای‌ دینییه‌ و سیاسیه‌ تفکیک‌ لازم‌ است» و هم‌ او گفته‌ است‌ که‌ «بهائیان‌ به‌ امور سیاسی‌ تعلقی‌ ندارند» و مهم‌تر از آن، از منظر وی: 

«میزان‌ بهائی‌ بودن‌ و نبودن‌ این‌ است‌ که‌ هر کس‌ در امور سیاسیه‌ مداخله‌ کند و خارج‌ از وظیفه‌ خویش‌ حرفی‌ زند یا حرکتی‌ نماید، همین‌ برهان‌ کافی‌ است‌ که‌ بهائی‌ نیست، دلیل‌ دیگر نمی‌خواهد... نفسی‌ از« بهائیان‌ «اگر بخواهد در امور سیاسیه‌ در منزل‌ خویش‌ یا محفل‌ دیگران‌ مذاکره‌ بکند، اول‌ بهتر است‌ که‌ نسبت‌ خود را از این‌ امر [بهائیت] قطع‌ نماید و جمیع‌ بدانند که‌ تعلق‌ به‌ این‌ امر ندارد. خود می‌داند، والاّ‌ عاقبت‌ سبب‌ مضرت‌ عمومی‌ گردد» . بر همین‌ مبنا، به‌ پیروان‌ خود حکم‌ می‌کند و همچنین‌ به‌ آنان‌ اطمینان‌ می‌دهد که: «به‌ نصوص‌ قاطعه‌ الهیه، در امور سیاسی‌ ابداً‌ مدخلی‌ نداریم‌ و رایی‌ نزنیم» .

‌‌صادرکنندگان‌ احکام‌ و فتاوای‌ یاد شده، علمای‌ ایران‌ را به‌ علت‌ مداخله‌ آنان‌ در سیاست، محکوم‌ کرده‌ و ادعا می‌کنند که‌ حضور علمای‌ شیعه‌ در صحنه‌ سیاست‌ در چند قرن‌ اخیر، باعث‌ زیانهای‌ فراوانی‌ به‌ جامعه‌ و کشور گردید. وقتی‌ رهبران‌ کیشی‌ اصولاً‌ دین‌ را از سیاست‌ جدا شمرده‌ و ادعا کنند خود به‌ این‌ مرام‌ پایبندند و اکیداً‌ نیز از پیروان‌ خود بخواهند که‌ چنین‌ باشند، و حتی‌ شرط‌ و نشانه‌ بهائی‌ بودن‌ را عدم‌ پیوند با سیاست‌ بدانند، طبیعی‌ و منطقی‌ است‌ که‌ مداخله‌ علمای‌ اسلام‌ و شیعه‌ در امور سیاست‌ را محکوم‌ بکنند. اما واقعیات‌ عینی‌ تاریخ‌ از عملکرد بهائیان‌ و رهبران‌ آنها، حکایت‌ دیگری‌ دارد و ماهیت‌ دیگری‌ از آنان‌ ترسیم‌ می‌کند.

‌‌به‌ گواه‌ تاریخ، رهبران‌ بهائی، حکم‌ جدایی‌ دین‌ از سیاست‌ و عدم‌ مداخله‌ علمای‌ روحانی‌ در امور سیاسی‌ را تنها برای‌ علمای‌ اسلام‌ و ایران‌ صادر کرده‌اند و خود را مشمول‌ آن‌ حکم‌ ندانسته‌ و با تمام‌ وجود در صحنه‌ سیاست‌ فعال‌ بوده‌ و هستند.

 این‌ رویکرد و مواضع‌ دوگانه، دست‌ کم‌ هنگامی‌ می‌تواند اعتباری‌ در عالم‌ عقل‌ و علم‌ بیابد که‌ تاریخ‌ بر زیانبار بودن‌ مداخله‌ علمای‌ ایران‌ در امور سیاسی، و سودمند بودن‌ فعالیت‌های‌ سیاسی‌ بهائیان‌ برای‌ سرنوشت‌ جامعه‌ و کشور گواهی‌ بدهد. 

و این‌ در حالی‌ است‌ که‌ تاریخ‌ در این‌ باره‌ قضاوت‌ دیگری‌ داشته‌ و اوراق‌ آن‌ مشحون‌ از دفاع‌ مؤ‌ثر علما از این‌ آب‌ و خاک‌ و تمامیت‌ ارضی‌ ایران‌ و دفاع‌ از حریم‌ دین‌ آسمانی‌ اسلام‌ در مقابل‌ هجوم‌ نظامی، سیاسی، فرهنگی‌ و اقتصادی‌ غرب‌ استعمارگر از یکسو، و همسویی‌ فعالیت‌های‌ فرقه‌ بابیه‌ و بهائیه‌ به‌ مثابه‌ حزبی‌ سیاسی‌ با بیگانگان‌ و دشمنان‌ کشور از سوی‌ دیگر است.

حضور بهائیان‌ در تحولات‌ سیاسی‌ ایران‌ معاصر از مصادیق‌ بارز فعالیت‌ سیاسی‌ است. نقش‌ ویرانگر آنان‌ در واگرایی ها و بحرانهای‌ مشروطیت، حضور آنان‌ در فعالیت‌های‌ تروریستی‌ کمیته‌ مجازات، نقش‌ آنان‌ در متلاشی‌ ساختن‌ نهضت‌ جنگل، حضور آنان‌ در بالاترین‌ و حساس‌ترین‌ موقعیتها و مناصب‌ سیاسی‌ حکومت‌ پهلوی‌ اول‌ و دوم‌ و بنابراین، نقش‌ آنان‌ در تعمیق‌ وابستگی‌ کشور به‌ بیگانگان‌ و تحکیم‌ سلطه‌ استعمار و امپریالیسم‌ بر مملکت، در این‌ مقال‌ نمی‌گنجد.

دخالت در امور سیاسیه و جنگ

بعنوان نمونه دخالت بهائیان بر خلاف شعارهای صلح طلبی به دو مورد اشاره می شود:

1-شادی از پیروزی تل آویو در جنگ شش روزه: در ژوئن‌ 1967 (خرداد 1346) بهائیان‌ در خلال‌ این‌ جنگ‌ برخلاف‌ شعارشان‌ مبنی‌ بر «صلح‌ جهانی»، به‌ جای‌ محکوم‌ کردن‌ صهیونیستها به‌ عنوان‌ «آغازگر جنگ‌ و متجاوز» ، در کنار ارتش‌ اسرائیل‌ قرار گرفتند و همه‌گونه‌ حمایت‌ را از صهیونیستها به‌ عمل‌ آوردند و از آن‌ جمله‌ به‌ گزارش‌ ساواک‌ در تاریخ‌ 10/5/46 مبلغی‌ در حدود 120 میلیون‌ تومان‌ (که‌ آن‌ موقع‌ رقم‌ بسیار هنگفتی‌ بود) به‌ وسیله‌ بهائیان‌ ایران‌ جمع‌آوری‌ گردید که‌ به‌ ظاهر برای‌ بیت‌العدل‌ در حیفا ارسال‌ شود «ولی‌ منظور اصلی‌ آنها از ارسال‌ این‌ مبلغ، کمک‌ به‌ ارتش‌ اسرائیل‌ می‌باشد.»

2-رمضان: در اکتبر سال‌ 1973 که‌ مقارن‌ با ماه‌ مبارک‌ رمضان‌ بود، ارتش‌ کشورهای‌ اسلامی‌ در عملیاتی‌ برق‌آسا همچون‌ صاعقه‌ بر صهیونیستها فرود آمدند، تا اراضی‌ خود را بازپس‌ گیرند. نیروهای‌ مصری‌ در مدتی‌ کوتاه‌ از کانال‌ سوئز عبور کردند و دیوار عظیم‌ بارلو را که‌ از سوی‌ صهیونیستها تسخیرناپذیر خوانده‌ می‌شد، پشت‌ سر گذاردند. در سایر جبهه‌ها نیز سوریه‌ و اردن‌ صهیونیستها را گوشمالی‌ دادند و برای‌ نخستین‌ بار افسانهِ‌ شکست‌ناپذیری‌ ارتش‌ اسرائیل‌ را باطل‌ ساختند. در این‌ اوضاع، نشریات‌ بهائیان‌ به‌ تکاپو افتادند و علیه‌ جنگ‌ و ویرانی!‌ به‌ مبارزه‌ برخاستند.

اسنادی در زمینه همکاری ساواک و بهائیان هرچه‌ بتوانید ملت‌ اسلام‌ را رنج‌ دهید!

‌این‌ گزارش‌ هم‌ توسط‌ ساواک‌ از یک‌ جلسه‌ بهائیان‌ شیراز تهیه‌ شده‌ و نقش‌ این‌ فرقه‌ را به‌ عنوان‌ ستون‌ پنجم‌ دشمن‌ در گسترش‌ فساد و بی‌حجابی‌ در ایران‌ به‌ نمایش‌ می‌گذارد و بر آرزوی‌ نابودی‌ مسلمانان‌ به‌ دست‌ بهائیان‌ تأکید می‌ورزد:

‌‌جلسه‌ای‌ با شرکت‌ 9 نفر از بهائیان‌ ناحیه‌ 15 شیراز در منزل‌ آقای‌ فرهنگ‌ آزادگان‌ و زیرنظر آقای‌ لقمانی‌ تشکیل‌ شد. بعد از قرائت‌نامه، آقای‌ ولی‌الله‌ لقمانی ... سخن‌ گفت. وی‌ اضافه‌ کرد:

. .. اکنون‌ از امریکا و لندن‌ صریحا‌ دستور داریم‌ در این‌ مملکت، مد لباس‌ و یا ساختمان‌ها و بی‌حجابی‌ را رونق‌ دهیم‌ که‌ مسلمان، نقاب‌ از صورت‌ خود بردارد... در ایران‌ و کشورهای‌ مسلمان‌ دیگر هر چه‌ بتوانید با پیروی‌ از مد و تبلیغات، ملت‌ اسلام‌ را رنج‌ دهید تا آنها نگویند امام‌ حسین‌ فاتح‌ دنیا بوده‌ و علی، غالب‌ دنیا... اسلحه‌ و مهمات‌ به‌ دست‌ نوجوانان‌ ما در اسرائیل‌ ساخته‌ می‌شود. این‌ مسلمانان‌ آخر به‌ دست‌ بهائیان‌ از بین‌ می‌روند و دنیای‌ حضرت‌ بهاءالله‌ رونق‌ می‌گیرد.

‌در تمام‌ وزارتخانه‌ها یک‌ جاسوس‌ داریم!

این‌ سند بسیار مهم‌ از چند وجه‌ قابل‌ دقت‌ است:
 اولاً‌ حمایت‌ رژیم‌ پهلوی‌ از بهائیت‌ را نشان‌ می‌دهد تا آنجا که‌ می‌گوید اسدالله‌ علم‌ و امیرعباس‌ هویدا از فعالیتهای‌ خود به‌ مرکزیت‌ بهائیان‌ در اسرائیل‌ گزارش‌ می‌دهند.
 ثانیاً‌ حمایت‌ کامل‌ بهائیان‌ از اسرائیل‌ را به‌ نمایش‌ می‌گذارد. 
ثالثاً‌ نشان‌ می‌دهد که‌ بهائیان‌ اگر در هر اداره‌ دولتی‌ مشغول‌ کار شوند به‌ جاسوسی‌ می‌پردازند و همین‌ امر ضروری‌ می‌سازد که‌ امروزه‌ نیز در گزینش‌ نیرو برای‌ دستگاههای‌ مختلف‌ دقت‌ کافی‌ به‌ عمل‌ اید تا عناصر این‌ فرقه‌ نتوانند در لباس‌ مسلمان، در ادارات‌ مختلف‌ نفوذ کنند:

فعالیت‌ بهائیان‌ شیراز‌ ‌تاریخ‌ وقوع: 7/3/47

‌ساعت‌ 30/6 بعدازظهر مورخ‌ 7/3/47 کمیسیون‌ نشر نفحات‌الله‌ در محفل‌ شماره‌ 4 واقع‌ در تکیه‌ نواب‌ منزل‌ اسدالله‌ قدسیان‌زاده‌ تشکیل‌ شد. عباس‌ اقدسی‌ که‌ سخنران‌ کمیسیون‌ بود، اظهار کرد‌ جناب‌ آقای‌ اسدالله‌ علم‌ وزیر دربار سلطنتی‌ به‌ ما لطف‌ زیادی‌ کرده‌اند، مخصوصا جناب‌ آقای‌ امیرعباس‌ هویدا (بهائی‌ و بهائی‌زاده) ان‌شاءالله‌ هر دو نفر کدخدای‌ کوچک‌ بهائیان‌ می‌باشند. 

گزارشاتی‌ از فعالیت‌های‌ خود به‌ بیت‌العدل‌ اعظم‌ الهی‌ مرجع‌ بهائیان‌ می‌دهند... دولت‌ اسرائیل‌ در جنگ‌ سال‌ 46 و 47 قهرمان‌ جهان‌ شناخته‌ شده‌ ما جامعه‌ بهائیت، فعالیت‌ این‌ قوم‌ عزیز یهود را ستایش‌ می‌کنیم.... پیشرفت‌ و ترقی‌ ما بهائیان‌ این‌ است‌ که‌ در هر اداره‌ ایران‌ و تمام‌ وزارتخانه‌ها یک‌ جاسوس‌ داریم‌ و هفته‌ای‌ یک‌بار که‌ طرحهای‌ تهیه‌ شده‌ وسیله‌ دولت‌ به‌ عرض‌ شاهنشاه‌ آریامهر می‌رسد گزارشاتی‌ در زمینه‌ طرح‌ به‌ محفل‌های‌ روحانی‌ بهائی‌ می‌رسد. 

مثلا در لجنه‌ پیمان‌کار، کادر بهائیان‌ ایران‌ هر روز گزارش‌ خود را در زمینه‌ ارتش‌ ایران‌ و این‌که‌ چگونه‌ اسلحه‌ به‌ ایران‌ وارد می‌شود و چگونه‌ چتربازان‌ را آموزش‌ می‌دهند به‌ محفل‌ روحانی‌ بهائیان‌ تسلیم‌ می‌کنند.

‌نگذارید مسلمانان‌ پیشرفت‌ کنند!

‌در این‌ سند که‌ مربوط‌ به‌ یک‌ جلسه‌ بهائی‌ در شیراز است‌ به‌ صراحت‌ اعلام‌ می‌شود که‌ به‌ دستور بیت‌العدل‌ باید هر بهائی‌ در هر اداره‌ای‌ استخدام‌ است، در کار مردم‌ اشکال تراشی‌ کند:

موضوع: فعالیت‌ بهائیان‌ تاریخ‌ 13/8/51

جلسه‌ای‌ با شرکت‌ 5 نفر از بهائیان‌ ناحیه‌ 3 و 25 و 27 شیراز در منزل‌ آقای‌ رئوفیان‌ واقع‌ در کوچه‌ پروانه... تشکیل‌ شد... سپس‌ آقای‌ عنایت‌الله‌ پوستچی‌ اظهار کرد:

... اسرائیل‌ حق‌ دارد اعراب‌ را بمب باران‌ کند چون‌ مسلمانان‌ نمی‌گذارند ما زندگی‌ کنیم، و مرتبا به‌ ما نیش‌ می‌زنند. این‌ است‌ که‌ از طرف‌ بیت‌العدل‌ به‌ محافل‌ روحانی‌ دستور داده‌ شده‌ افرادی‌ که‌ در ادارات‌ دولتی‌ و پستهای‌ حساس‌ مشغول‌ کار هستند، در کارهای‌ مسلمانان‌ کارشکنی‌ کنند و نگذارند مسلمانان‌ پیشرفت‌ کنند. همان‌طوری‌ که‌ 7 سال‌ پیش‌ برای‌ یهودیان‌ دستور رسیده‌ بود که‌ تمامی زمین‌ها و مغازه‌های‌ مسلمانان‌ را بخرند و مملکت‌ را تصرف‌ کنند و اقتصاد را به‌ دست‌ بگیرند.

  (مراسم اعطای لقب sir و نشان شوالیه گری دولت انگلیس توسط ژنرال آللنبی به عباس افندی پیشوای بهائیان)

اگر اینها را و دیگر موارد را نمیتوان دخالت در سیاست دانست پس رهبران بهائی پاسخ دهند  دخالت در سیاست یعنی چه ؟

* منبع: http://www.bahairesearch.org/