پس ازانقلاب ترک جوان در ترکيه سلطان  عبدالحميد از سلطنت خلع شدو به تبع  محدوديت هاي سياسي و اجتماعي  عبدالبهاء نيز تا حدي که از ناحيه حکومت بود  برطرف شد و او در 1328  به دعوت بهائيان اروپا و امريکا از فلسطين به مصر و از آنجا به اروپا و امريکا رفت عبدالبهاء ،‌در  اين سفر که  سه سال به طول انجاميد  تعاليمي را به عنوان تعاليم اصلي بها مطرح و معرفي نمود که امروزه آنها را به عنوان تعاليم دوازده گانه مي شناسند، گرچه به مرور زمان تعداد آنها بيشتر شد( 1)آنچه که در سفرهاي عبدالبها به غرب بيش از هرچيز ديگر خودنمائي ميکند شيفتگي اين شخصيت به ظاهر مذهبي به تمدن پر زرق و برق غرب است وي در خطابه اي كه در منزل يكي از بهايي هاي امريكا ايراد كرد مي گويد:
«امشب من نهابت سرور دارم كه در همچو مجمع و محفلي وارد شدم. من شرقي هستم. الحمدالله در مجلس غرب حاضر شدم و جمعي مي بينم كه در روي آنان نور انسانيت در نهايت جلوه و شهور است... من مي گويم كه ممكن است ملت شرق و غرب متحد شوند و ارتباط تامّ ميان امريكا و ايران حاصل گردد.»( 2)

عبدالبهاء در(1340 ق 1300 ش) برابر با ۲۸ نوامبر سال ۱۹۲۱ ميلادي در پي يک بيماري نه چندان بلند مدت  مرد در پي مرگ وي هواداران و دوستداران غربي او به انحاء مختلف به ابراز همدردي با بازماندگان او پرداختند :« وزير مستعمرات حكومت اعليحضرت پادشاه انگلستان مستر وينستون چرچيل ... تقاضا نمود مراتب همدردي و تسليت حكومت اعليحضرت پادشاه انگلستان را به جامعه بهائي ابلاغ نمايد... و ايكونت النبي نيز... اعلام نمود به بازماندگان فقيد سر عبدالبها عباس افندي و جامعه بهائي تسليت صميمانه مرا ابلاغ نماييد... فرمانده كل قواي اعزامي مصر جنرال كنگرويو نيز تلگراف ذيل را مخابره نمود : متمني است احساسات عميقه مرا به خاندان فقيد سرعباس بهائي ابلاغ نماييد . » ( 3)

اگر بگوئیم اشغال سرزمین فلسطین محصول همکاری گسترده مهره انگلیسی بوده است ، سخن گزاف نگفته ایم . او با قبول مسئولیت تدارک ارتش اشغالگر انگلیس را که بعدها غده چرکین خاور میانه یعنی رژیم صهیونیستی اسرائیل از درون آن زاده شد را  ، برعهده داشت . و برای همین خوش خدمتی لقب سر را از دولت انگلیس دریافت کرد .  والبته اقامت و استقرار هسته مرکزی تشکیلات بهائیت در بندر حیفا دستمزد این خوش خدمتی بود .

پی نوشت :

1-موژان مومن، ص 185
2-خطابات عبدالبهاء جلد اول به نقل از اسمعيل رائين ،انشعاب در بهائيت ص124
3-همان منبع , ص 226