بهائیت در ایران: " امشی بحشرات بهائی" نام کتابی است که توسط سید محمد مهدی مرتضوی لنگرودی در سال 1343 به زیور طبع آراسته شده است.هدف از تألیف این کتاب آنگونه که مولف محترم می گوید روشنگری جوانان روشنفکری که در مرام بهائیت به سر می برند و از فریب خوردگان این فرقه ضاله می باشند، بوده است.
به عقیده نگارنده بهائیان همانند ملخهایی که یکباره هجوم به مزرعه آورده و آفت گندم می شوند، هجوم به حریم مسلمانان ساده لوح به خصوص جوانان آورده و می آورند و با تبلیغات مسموم خویش مرام بهائیت را به آنان تحمیل می کنند. از اینرو نام این کتاب "امشی بحشرات بهائی" نامگذاری گردید.
این کتاب جهت علاقمندان بر روی پایگاه بهائیت در ایران قرار گرفته است.
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
