" قل من کان فی قلبه بغض هذا الغلام (بهاء)فقد دخل الشیطان علی فراش امه . ترجمه : بگو هرکس در قلبش دشمنی این غلام (بهاءالله) را داشته باشد قطعا شیطان در بستر و رختخواب مادرش رفته است! " معنای این جمله جناب بها چیست جز اینکه ایشان تاکید دارد دشمنان من کسانی هستنند که مادرانشان با شیطان همبستر بوده است .

با این حال مبلّغ بهائی، منطق پیشوایان بهائیت را نهی از غرور و خودپسندی دانست؛ تا جایی که پیشوایان بهائی حتی از خیال برتر دانستن پیروانشان نسبت به مخالفین، نهی کرده‌اند. اما بر خلاف این ادعا، پیامبرخوانده‌ی بهائی، غیربهائیان را حرام زاده معرفی کرده است. با این حال، چگونه می‌توان مخالفین را برتر دانست و از حرام زاده بودن ایشان سخن به میان آورد؟!

مبلّغ بهائی: ما بهائیان هیچ‌گونه غرور و تکبری نداریم؛ چرا که در منطق پیشوایان ما، غرور و تکبر امری ناپسند دانسته شده است.
پژوهشگر: خُب دین الهی اسلام هم بسیار پیش از بهائیت، این صفت ناپسند را تقبیح کرده؛ همچنان که خدای تعالی در قرآن کریم فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ [لقمان/18]؛ خداوند هیچ متکبّر مغروری را دوست ندارد».
مبلّغ بهائی: قبول دارم که در متون اسلامی هم از غرور و خودپسندی نهی شده؛ اما پیشوایان ما، حتی از خیال برتر دانستن پیروانشان نسبت به مخالفین، نهی کرده‌اند: «ما نبايد خود را بپسنديم بلكه سايرين را بهتر بدانيم حتّی نفوسی كه مؤمن نيستند... بايد هر نفسی را بر خود ترجيح دهيم... هر قصوری كه در نفسی می‌بينيم آن را از قصور خود دانيم زيرا اگر ما قاصر نبوديم آن قصور را نمی‌ديدیم. انسان بايد هميشه خود را قاصر و ديگری را كامل بيند».(1)
پژوهشگر: اگر ادعای شما صحیح است، پس چرا پیامبرخوانده‌ی بهائی، غیربهائیان را حرام زاده معرفی کرده است: «مَن يُنكر هذا الفضل الظاهر الباهر المُتعالی المُنير يَنبغی لَه بأن يسئل عن اُمِّه حاله فَسوفَ يرجع إلی أسفلِ الجَحيم (2)؛ هركس كه اين فضل ظاهر متعالی منير (: بخوانید بهائیت) را انكار كند، شايسته است برای او كه حالش را از مادرش بپرسد. پس به پايين جهنم خواهد رفت». به راستی که چگونه می‌توان مخالفین را برتر از خود دانست و در عین حال، از حرام زاده بودن ایشان سخن به میان آورد؟!

در یکی از سخنان جناب غیر بهائیان را سنگ ریزه مینامد . معنای همین بیان این است که غیر بهائیان در مقابل بهائیان ناچیزند و بعبارت دیگر بهائیان برتری بر غیر بهائیان دارند . حال از این جمله برداشت می شود که بهائیت مروج غرور و خودپسندی نیست ؟

پی‌نوشت:
1- اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 326.
2- اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 4، ص 355.