این در حالیست که در همین کتاب مورد ادعا ، پیامبرخوانده‌ی بهائی حداقل دو مرتبه کسانی که از احکامش سرپیچی کنند را لعن کرده است: «يا ابن الوجود كيفَ نَسيتَ عُيوب نفسک و اشتغلت بِعيوبِ عبادی، مَن كان علی ذلک فعَليه لَعنةُ مِنِّی... يا ابن الإنسان لا تنفّس بخطآء أحدٍ ما دُمت خاطِئاً و ان تَفعل بغير ذلک مَلعونٌ أنت و أنا شاهدٌ بذلک (1)؛ فرزند وجود، چگونه عیب‌های خود را فراموش کردی و به عیوب دیگران پرداختی، کسی که چنین باشد، لعنت من بر او باد. فرزند انسان به خطای کسی مشغول نشو هنگامی که خودت خطاکاری و اگر به غیر از این عمل کنی، تو ملعونی و من به این شهادت می‌دهم».

پی‌نوشت:
1-  حسینعلی نوری، ملحقات کتاب اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 129.