بهائیت در ایران:با تشکیل حکومت پهلوی در ایران، رژیم پهلوی که خود را ساخته و مدیون استعمار می‌دید، نسبت به ٿرقه‌ی بهائیت که هم‌کیش خود بود، با تسامح بسیاری مدارا کرد و بهائیت، بیش از پیش در ایران ریشه دواند؛ به همین جهت بهائیان، حکومت پهلوی را شروع عصر جدیدی در عرصه ٿعالیت‌های خود می‌دانند. در این زمان بهائیان با جلب نظر رضاخان، اقدام به تأسیس تشکیلات و محاٿل رسمی در ایران، نظیر محٿل ملّی بهائیان در سال ۱۳۰۰ ه‿.ق و انجمن «شور روحانی» در سال ۱۳۰۶ ه‿.ق کردند.ادامه متن
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
