«از معتمدي شنيدم گفت عكسي از بهاء در لندن ديدم كه هر وقت يادم مي­آيد بي­اختيار خنده بر من غلبه كرده، تا دودقيقه نمي­توانم خودداري كنم واگر شما هم ببينيد همين­طور مي­خنديد  و آن عكسي است كه با نقاب برداشته،چشم وابرويش از نقاب بيرون است و بقيه صورت در نقاب مخفي است.

من باورنمي­كردم ولي مدت­ها بود از گوسفندان بهاء[استغفرا...! بندگان خدا]  مي­شنيدم كه جمال مبارك ممكن نبود عكسشان برداشته شود . هر وقت عكاسي مي­خواست عكسي بردارد، نور جمال مبارك شيشه را خرد مي­كرد! با اينكه اين سخن يك حرف كودكانه و عاميانه بود ،متحير مي­شدم  كه اين سخن بر چه اساس است تا آنكه شرح آن عكس را در لندن شنيدم و  آن كس كه هادي اين سبيل بود، گفت يك نفر عكاس انگليسي خواست عكس بهاء را بگيرد، قبول نمي­كرد زيرا او هميشه در پشت پرده جلال مخفي مي­شد وخود را كمتر نشان مي­داد...

ا هر عكاسي كه تقاضاي عكس مي­كرد به اومي­گفتند نمي­شود عكس برداشت زيرا نور جمال مبارك شيشه را مي­شكند تا آنكه آن عكاس رند گفت اهميتي ندارد، ما نقابي حايل صورت مي­كنيم كه شيشه نشكند. اينجاست كه بلاهت و حمق، گريبان انسان را مي­گيرد و.با روح حقيقت ، خود را نشان داده يا خداي حقيقي، چشم وگوش اين بشر را كه هواي خدايي برسر دارد كور وكر مي­سازد. القصه اين خدا، گول بنده طاغي خود خورده،خيال كرد كه اگر اين كار را بكند آن منظور تأمين شده، برعظمتش هم خواهد افزود اما همينكه  عكس برداشته شد، اطرافيان ديدند، بد افتضاحي به بار آمده و اين عكس به قدري مضحك و مسخره ورسوا است كه تدبيرات سايره را هم از ميان خواهد برد، لهذا به هر قيمتي بود شيشه را گرفتند و شكستند و قسم­ها دادند و مرغ و پلوها به ياروي عكاس خورانيدند و قول از او گرفتند  كه حكايت را بازگو نكند واو هم چون اخلاقي بود بروزنداد ولي يك دانه براي تفريح خودش نگاه داشته واينك در لندن   در محل خصوصي است كه غير از بنده، چند نفر ديگر هم ديده­اند واطمينان مي­دهم كه تا هر وقت باشد همان عكس بازاري خواهد شد و حضرات نمي­توانند انكار كنند زيرا عكس بي­نقاب ميرزا خدا هم در عكا هست. يعني آن عكسي كه محض  يادگاري مي­خواست براي اولاد خودش بگذارد. ديگر آنجا شيشه نشكست و نقاب لازم نشد.!«كشف الحيل، جلد 2، ص357.)