با نگاهی گذرا به آثار علی محمد شیرازی پی می بریم که این مدعی بابیت و مهدویت نه تنها دستور داد که همه باید کتاب بیان او را بخوانند و تدریس کنند، بلکه حکم به قتل و کشتن مردم بی گناه، غارت اموال آنان، هدم و نابودی و تخریب مقابر، مساجد، اماکن مذهبی، حرم امامان و امامزاده ها و تمام بقاع متبرکه، حتی انسان ها غیر بابی را صادر کرد تا یک جهان مردم با آئین بابی بماند.
همچنانکه عبدالبهاء رهبر دوم فرقه ضاله بهائیت نیز در کتاب مکاتیب جلد 2 صفحه 266 سطر 6 به این مطلب تصریح کرده می نویسد: «در یوم ظهور حضرت أعلی منطوق بیان ضرب اعناق و حرق کتب و اوراق و هدم بقاع و قتل عام الا من آمن و صدق بود». یعنی روزی که علی محمد شیرازی ظهور کرد، منطوق و صراحت کتاب بیان وی گردن زدن مردم، آتش زدن و سوزاندن کتاب ها و اوراق، هدم و تخریب اماکن متبرکه ائمه اطهار و امامزادگان و قتل عام عمومی مردم بجز بابیان بوده است.
چرا که علی محمد باب با افتخار تمام در کتاب بیان فارسی خود در باب ششم از واحد ششم صفحه 198 سطر 14 در این رابطه نوشته است: «الباب السادس من الواحد السادس، فی حکم محو کل الکتب الا ما انشئت او تنشی فی ذلک الامر» یعنی حکم نابودی تمامی کتب بجز آنهائی که در باره بابیت نوشته شده یا نگاشته خواهد شد.
وی همچنین در مورد تدریس کتاب های غیر بابی مانند: فیزیک، جغرافی، تاریخ، شیمی، الهیات، ریاضی، علوم تجری، انگلیسی، فارسی، عربی، قرآن و... نیز حکم اکید صادر نموده که تدریس آنها حرام بوده و احدی حق ندارد به یادگیری آنها اقدام نماید! زیرا وی در کتاب بیان فارسی صفحه 130 سطر 5 گفته است: «الباب العاشر من الواحد الرابع لا یجوز التدریس فی کتب غیر البیان...» یعنی تدریس هیچ کتابی به جز کتاب بیان جایز نیست مگر آنچه به علم کلام مربوط است. آنچه از منطق و اصول و علوم دیگر اختراع شده برای اهل ایمان (پیروان باب) جایز نیست و در خواندن و تدریس آنها مأذون نیستند.
به راستی مردم در هر عصر و زمانه چه بهره ای از حقیقت و دانش دست پیدا خواهند کرد، وقتی هیچ کتابی جز سخنان پوچ و بی معنی باب در گستره گیتی باقی نماند و تمام مطالب و کتب در دستان دانشمندان و نخبگان منحصر به کتاب بیان علی محمد باب باشد؟ آیا بشر با توجه به حکم علی محمد شیرازی در کتاب بیان، به چنین دانش و تکنولوژی که امروز در اختیار همگان است، دست پیدا می کرد؟ آیا بشر با خواندن کتاب بیان می توانست به کره ماه سفر کند و به اکتشافاتی دست پیدا کند؟ آیا با خواندن کتاب بیان می توان به علم و فناوری نانو که موج چهارم انقلاب صنعتی را در بر داشته و در تمامی گرایش های علمی راه یافته و از فناوری های نوینی است که با سرعت هرچه تمام تر در حال توسعه است، دست پیدا کرد؟
احکام و دستورات علی محمد باب در کتاب بیان آنقدر غیر انسانی و غیر منطقی و غیر عقلائی و دور از واقعیت است که خود بهائیان نیز قادر به توجیه آن نشده مجبور شده اند در پاسخ به معترضین بگویند آئین بابیت و احکام آن، همانند اسلام منسوخ گردیده و دیگر ارتباطی به ما ندارد. همچنانکه میرزا حسینعلی نوری مؤسس فرقه بهائیت نیز کتاب "اقدس" را ناسخ کتاب "بیان" دانسته و در صفحه 75 کتاب اقدس سطر 2 می نویسد: «قد عفا الله عنکم ما نزل فی البیان من محو الکتب و اذناکم بان تقرئوا من العلوم ما ینفعکم». یعنی خدا عفو کرد از شما آنچه در کتاب بیان نازل شده از محو کتب و من به شما اذن دادم هر علمی که برای شما نافع است بخوانید.
میرزا اسد الله فاضل مازندرانی از مبلّغین سرشناس فرقه ضاله بهائیت نیز در کتاب اسرارالآثار جلد 2 صفحه 106 سطر 1 در این باره می گوید: «کتاب بیان به کتاب اقدس جمیع احکامش منسوخ است مگر احکامی که در کتاب اقدس مذکور و تأکید شده است؛ مرجع کل کتاب اقدس است نه بیان، احکام بیان منسوخ است. لهذا ترجمه آن چه ثمری برای ایشان».
این در حالی است که بهائیان علی محمد باب را نقطه اولی و مبشر ظهور میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله دانسته، تولد او را جشن گرفته به زیارت مزارش می شتابند و در این ایام نیز به استقبال از دویستمین سالگرد تولد او مشغول هستند. فرقه ضاله بهائیت رفتن به خانة مسکونی علی محمد باب را به عنوان حج خود قلمداد کرده خود را موظف به انجام آن می دانند و در احکام دیگر نیز تابع فرامین وی هستند، پس چگونه است که قائل به نسخ بیان و احکام آن شده باشند؟
اما حقیقت مطلب چیست؟ آنجا که نفع بهائیت در نفی احکام و اعتقادات باب باشد، حسینعلی بهاء و پیروانش می گویند: کتاب بیان منسوخ است؛ اما جائی که منفعت او در تأئید بابیت باشد، علی محمد شیرازی بعنوان مبشر ظهور میرزا حیسینعلی نوری معرفی می گردد! در حالی که باور داشتن به شخص علی محمد باب بعنوان مهدی موعود، قبول به آراء، افکار، احکام، و عقائد تروریستی وی نیز بوده و فرقه ضاله بهائیت در حقیقت حامیان تروریست بوده و هستند.
کتاب مکاتیب، جلد 2 ، صفحه 266 ، سطر 6
کتاب بیان فارسی، صفحه 130 سطر 5
کتاب بیان فارسی، صفحه 198 سطر 14
کتاب اقدس، صفحه 75 سطر 2
کتاب اسرالآثار، جلد 2 صفحه 106 سطر 1