بهائیت در ایران : آیة الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی در سال ۱۳۱۰ شمسی در قم متولد شد. پدرش فاضل لنکرانی اهل شهر لنکران در جمهوری آذربایجان کنونی و مادرش نیز از سادات مبرقع (برقعی) قم بوده‌اند. وی مدتی از تحصیلات علوم دینی را در نجف اشرف نزد اساتیدی همچون مرحوم آیة الله العظمی بروجردی (ره)، علامه طباطبائی (ره) و امام خمینی (ره) گذراند.
مرحوم لنکرانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تدریس فقه و اصول در حوزه علمیه قم مشغول شد و پس از رحلت حضرت آیة الله العظمی اراکی یکی از هفت مرجعی بود که از سوی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بعنوان نفر اول معرفی شد و نزد ایرانیان جایگاه قابل توجهی یافت. وی سرانجام در روز ۲۶ خرداد ۱۳۸۶ در منزل خود در قم درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به خاک سپرده شد.
متن استفتاءاز معظم له در خصوص تعامل با بهائیان که به توشیع ایشان رسیده جهت بهره برداری تقدیم میگردد .
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
