بهائیت در ایران : محمدجواد قزوینی یکی از افراد حلقه داخلی و نزدیکان بهاءالله بود ، و از سوی او به لقب اسم الله الجُد یا اسم الجُد مفتخر گردید . او که اصالتاً اهل قزوین بود، در ایام تبعید بهاءالله به بغداد ، ادرنه ، و عکّا او را همراهی کرد و یکی از کاتبان و نویسندگان او بود. پس از مرگ بهاءالله، در دعوای خانوادگی و     فرقه ای ، او به نفع محمدعلی بهائی و برعلیه عبدالبها موضع گیری کرد و یکی از مهمترین کتابهای مکتب بهائیان وحدتگرا را نوشت ، کتابی درباره بهائیت بنام تاریخ مختصر بهاءالله .

نکته !!!

بهائیت در ایران : جذب حداکثری زنان به فرقه بهائیت با شعار تبعیض علیه زنان و تساوی مرد و زن، اما واقعیت در بهائیت چیز دیگریست.

بهائیت درایران : به هنگام سفر به مونترال ، عبدالبهاء طی سخنانی در کلوپ سوسیالیستها،در سال 1912 ، مطالبی بیان داشت که ترجمة آن در سال 1922 در نجم باختر به چاپ رسید . او در آنجا بعنوان راه حلی بر مشکلات اقتصادی جوامع بشری پیشنهاد میکند: .... همه آحاد و افراد جامعه بشری باید از حداکثر رفاه بهره مند شوند. برای حل این مشکل باید از کشاورزان شروع کرد؛ زیرا کشاورزان و رعایا بزرگترین گروه آماری شاغلان را تشکیل می دهند. در هر روستا باید یک مرکزیت ایجاد شود و درآمدهایی به شرح زیر برایش درنظر گرفت:

بهائیت در ایران : فلاسفه و حکمای اسلامی به تبعیت از آیات قرآن کریم و روایات اسلامی، چندین قرن قبل ، یکی از جهات مهم بعثت انبیاء و تشریع دین را رفع اختلاف‌ها، هرج و مرج و منازعات بین بشر دانسته‌اند. با این حال چگونه عبدالبهاء بعد از حدود 1200 سال بعد از بعثت وبا وجود استمرار اینجهت مهم از زندگانی پیامبر در سبک برخورد امامان و پیشوایان دین ،  اصل اُلفت و محبّت (1) را به عنوان اصلی بی‌سابقه به پدر خود منتسب می‌کند و بهائیان در تبلیغات خود، آن را از اصول بدیع بهائیت برمی‌شمارند؟!