بهائیت در ایران : مبلغان بهائی مدعی شدند: «بهاءالله ذکری را به زندانیان در سیاه‌چال آموخته بودند که یک دسته می‌گفتند، قل الله یَکفی مِن کُلِّ شَیء و دسته‌ی دیگر جواب می‌دادند، و علی الله فلیتوکّل المتوکّلون». اما همان‌گونه که می‌دانیم،"».[به نقل از کانال‌های تلگرامی بهائیت]
 این ذکر همچون سایر ادعیه و تعالیم بهائیت، کپی‌برداری پیشوایان بهائی، از سایر ادیان و مکاتب فکری و ثبت آن به نام خود بوده است.

بهائیت در ایران : مبلغان بهائیت در یک حرکت خزنده و حالتی حق به جانب قصد انتخاب دوست برای «بهاء الله» دارند و با تعابیر خدعه آمیز «اعراض از آیات الهی ظلم است و معرضین به علت انکار آیات دلهایشان مختوم و گوش هایشان ناشنوا است و هرگز راه هدایت را نخواهند یافت». این جملات در ظاهر زیباست و قاعدتا بدون ایراد. اما نیت بیان کننده  آنها در لایه های پنهانی این بیانات نهفته است  آنها بیان میکنند  یهودیان کتب بسیاری را در رد عیسی بن مریم علیهما السلام و عیسویان آثار زیادی را در رد پیامبر اسلام نگاشتند و مسلمین نیز دیباچه هایی در رد بهاییت به زیور طبع رساندند.

بهائیت در ایران : بهائیان با استدلال به لزوم عقلی تجدید ادیان، مدعی نسخ دین مبین اسلام و جایگزینی بهائیت به جای آن شده‌اند. اما بحث اینست که بر «فرض» پذیرش این دلیل و بر «فرض غلط » دین بودن بهائیت؛ دلیل لزوم عقلی تجدید ادیان، به بهائیت نیز قابل تعمیم است و می‌بایست با توجه به پیشرفت چشم‌گیر و همه‌جانبه‌ی بشر نسبت به 170 سال قبل، آیا می‌توان آن را به بهائیت نیز تعمیم داده و مدعی نسخ بهائیت شد؟!

بهائیت در ایران : پس از حکم دادستانی کلّ کشورمبنی بر ممنوعیت فعالیت بهائیت، محفل روحانی بهائیان ایران، در سال 1362 اقدام به ارسال نامه‌ای به دادستانی کشور کرده و تعطیلی کامل امور تشکیلاتی بهائیت را مدعی می‌شود. این در حالیست که تشکیلات بهائیت، در نامه‌ی سال 1387 خود، صراحتاً به فعالیت پنهانی این تشکیلات در ایران اعتراف می‌کند!