بهائیت در ایران : یکی از مخالفین حسینعلی نوری خواهرش عزیه خانم بود .

شاه سلطان عزیه

ت ۱۲۳۸ ق تهران

و ۱۶ ربیع‌الاول ۱۳۲۲ ق تهران

شاه سلطان خانم (عزّیه خانم)، دختر حاجیه کلثوم خانم و میرزا عباس نوری (میرزا بزرگ)، در سال ۱۲۳۸ ق در تهران به دنیا آمد. او که خواهر میرزا یحیی صبح ازل و میرزا حسینعلی بهاء الله بود کتاب تنبیه النائمین را در پاسخ به نامه برادرزاده اش، عباس افندی، و در رد ادعای برادرش، میرزا حسینعلی بهاءالله، مبنی بر «من یظهره الله» بودن وی، نوشته است. در حدود سه سالی که زرین تاج قزوینی (مشهور به قرةالعین و طاهره) در منزل میرزا محمود خان کلانتر در تهران زندانی بود با او در ارتباط بود. در روز ۱۶ ربیع الاول ۱۳۲۲ ق، در ۸۴ سالگی درگذشت و در امامزاده معصوم تهران به خاک سپرده شد.

خانم کارن باکت چرا از بهائیت روی برگرداند

خرداد 1400

بهائیت در ایران : یکی از چهره هائی که پس از مدتها حضور در جامعه بهائی از آن روی برگرداند خانم کارن دی هایر ( باکت ) است . ایشان در نوشته هایش از علت جدائی از این تشکیلات سخن گفته است یکی از محور های چالشی خانم باکت با فرقه بهائیت بحث طرح روحی ، کارکردها و اثرات آن بوده است  .

بهائیان به‌خوبی اطلاع دارند که به موازات تعطیلی کلاس‌های معارف بهائی، طرح روحی از طرف بیت العدل به‌عنوان طرح جایگزین، در سراسر دنیای بهائی به مرحله اجرا درآمد.

کوتاه وخواندنی

بهائیت در ایران : با توجه به حمایت همه‌جانبه‌ی آمریکا از بهائیت، بهائیان موظفند تا هرگونه خدمتی (از جمله جاسوسی) را به آن‌ها بنمایند. از این‌رو اسناد، حکایت از ارتباط اطلاعاتی متقابل میان بهائیت و آمریکا وجود دارد. اما به راستی چگونه می‌توان شعار عدم مداخله در امور سیاسی سر داد و در عین حال، جاسوسی و خیانت به وطن، جرم مشترک مجرمین بهائی باشد؟!

بهائیت در ایران :ادامه از بخش نخست

00000

با این مقدمه در مورد اهمیت نماز در دیانت بهائی، به سراغ برگ دیگری از دفتر تاریخ بهائیت می‌رویم. هنگامی که بهاءالله از دنیا رفت، میان فرزندان او بر سر جانشینی پدر اختلاف افتاد. نتیجه‌ی این اختلافات آن بود که نهایتاً فرزند بزرگتر او یعنی عباس افندی بر مصدر هدایت اهل بهاء تکیه زد و برادر خود یعنی میرزا محمدعلی افندی را از خود راند. اما در میانه‌ی این اختلافات، اتفاق عجیبی رخ داد. از آن جا که بیشتر نوشته‌های بهاءالله در زمان حیات او برای انتشار و چاپ، در اختیار محمد علی قرار گرفته بود، او از تحویل دادن آن‌ها به برادر بزرگتر امتناع ورزید و برخی از نوشته‌های منحصر به فرد بهاءالله در این میان از بین رفت. عباس افندی از این حادثه با عنوان سرقت آثار پدر توسط برادرش یاد می‌کند. یکی از نوشته‌هایی که در این سرقت از بین رفت، صورت نماز نه رکعتی بهاءالله بود که به عنوان تکلیفی شرعی برای پیروان معین کرده بود.