کوتاه خواندنی :

بهائیت درایران : جناب میرزا حسینعلی مازندرانی که در آثارش خود را خدای خدایان و خالق جهانیان می نامد و دم از علم لدنی و اخبار غیبی می زند! آن وقتی که احساس خطر می کند، خودش را مورچه ای ناچیز می نامد تا حاکمان و پادشاهان اعمال و کردار او را ببخشند و از تقصیراتش چشم بپوشند.

بهائیت درایران :  وقتی در قرن 13 هجری قمری شخصی به نام علی محمد شیرازی ادعای نیابت و باب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را كرد، با حمایت مستقیم كشورهای سلطه طلب توانست بین مردم ایران اختلاف اندازد و بر پایه همین حمایت ها بود كه بعد ادعای مهدویت و سپس نبوت كرد و در آخر ادعا نمود كه او خدا است و خداوند در او ظهور كرده و دورة دین اسلام به پایان رسیده است و در نهایت بر اثر واكنش علمای اسلام، در سال 1266 قمری در تبریز اعدام گردید و بعد از او میرزا حسینعلی ملقب به بهاء الله ادعای جانشینی او را كرد و گفت منم خدای عزیز كه باب مژده آمدنم را داده بود و در كتاب هایی كه نازل كرد تنها مقداری از احكام باب را نسخ كرد و پس از او پسرش عباس معروف به عبدالبها جانشین او شد.[1]

بهائیت درایران :  در تمام کتب تاریخی این فرقه ضاله آمده است که علی محمد شیرازی در شب چهارشنبه پنجم جمادی الاولی سال 1260 هجری در شهر شیراز و نزد ملا حسین بشروئی ادعا کرد که من جانشین و باب امام زمان هستم و به اصطلاح بهائیان علی محمد شیرازی برای ملاحسین بشروئی اظهار امر کرد.