بهائیت در ایران : بر خلاف ادعای مبلّغان بهائی ، نه اُمی بودن مساوی با جهل است و نه علم معصومین (علیهم السلام) اکتسابی است.

مبلّغان بهائی در راستای توجیه با سواد بودن پیشوایان خود، اُمّي بودن و درس نخوانده بودن را دليلی بر حقانيت پیامبران ندانسته و مدعی شدند:
«اگر امی بودن معنايش فقط عدم سواد نوشتن و خواندن باشد بديهی است که بی سوادی برای فرستادگان خدا دليل حقانيت آن‌ها نبوده و حجت و معجزه نخواهد بود و اصولاً نداشتن سواد برای آن‌ها شأنی نيست. اگر حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) به حکمت بالغه الهيه از آموزش سواد در دوران کودکی محروم ماندند، لزوماً نبايستی همه پيامبران چنين باشند، کما اينکه قبل از ايشان هم نبوده‌اند... حضرت اميرالمؤمنين علی (علیه السلام) و ساير ائمه اطهار (علیهم السلام) سواد خواندن و نوشتن را داشته‌اند و مسلمًا اکتسابی بوده است، ليکن از حيث علوم و معارف الهی امی بوده‌اند، زيرا که علوم و معارفشان موهوبی و الهی بوده است نه اکتسابی».(1)

بهائیت در ایران : برای بهائی شدن لازم است ابتدا عقل و ایمان خود را کنار نهاده و پس از پذیرفتن عقاید مشرکانه و تعالیم متناقض بهائیت، تشکیلات بهائیت تشخیص می‌دهد که آیا صلاحیت بهائی شدن و انجام تکالیف این تشکیلات را دارید یا خیر.

بهائیت در ایران : در بهائیت اصلی با عنوان تحری حقیقت  وجود دارد . حال اینکه سومین مؤلفه یک فرقه این است که رهبران فرقه ها اعضای خود را شستشوی مغزی داده، آنها را بازسازی ذهنی می کنند تا در جهت مطامع فرقه از آنها استفاده نمایند. بدین جهت می بینیم که فرقه بهائیت نیز با برنامه های منظم در کلاس های طرح روحی به تربیت و پرورش فرزندان بهائی اقدام می کنند تا آنها را از دوران کودکی با تفکرات رهبران خود آشنا کرده از مطالب غیر بهائی دور نگه دارند تا کودکان و نوجوانان بهائی با چنین طرز تفکری رشد کرده به فرقه پایبند باشند.