بهائیت در ایران : تعجب نکنید پیامبرخوانده‌ی بهائیان در یکی از اظهاراتش، علمای شیعه که در مصیبت حضرت سیدالشهداء عزاداری می‌کنند را از قاتلین آن حضرت ظالم‌تر می‌داند. .[ر.ک: آیات الهی (شیطانی)، ج 1، ص 164]
 اما به راستی که علّت دشمنی بهائیت با علمای شیعه به خاطر این بوده است که ایشان همواره مروج آزادگی و ظلم‌ستیزی بوده و از این جهت؛ با دشمنی جیره‌خواران استعمار و استکبار مواجه شدند.

اما باید به جناب بها و دیگر رهبران بهائی گفت تنفر شما از علمای شیعه  را در تاریخ شکل گیری بابیت و بهائیت باید جستجو کرد در تاریخ ظهور بابیت و بهائیت ، سرکردگان بهائی، در راه اجرای مأموریتشان که همان مبارزه با اسلام حقیقی است، با سدّی محکم به نام علمای شیعه (این پاسداران حقیقی حفظ ارزش‌های اسلامی) مواجه شدند. برخی از این علماء که به صورت مستقیم از نفوذ جریان انحرافی بابیت و بهائیت جلوگیری به عمل آوردند، توسط پیشوایان بهائی به بدترین شکل ممکن خطاب شدند.[ر.ک: شوقی افندی، توقیعات مبارکه، صص 182-47]
برخی دیگر نیز که با پرورش روحیه‌ی استکبارستیزی میان مسلمانان، سعی در سوق دادن جامعه‌ی اسلامی به سوی آزادگی و ظلم‌ستیزی داشتند؛ با دشمنی جیره‌خواران استعمار و استکبار، چون بهائیت، مواجه شدند.[اسرارالآثار، ج 3، ص 39]
آری؛ گویا مَنش ظلم‌ستیزی علمای شیعه در منطق بهائیان، از صفات یزیدیان به شمار می‌آید!

یادمان نرود جریان بابیت از همان زمان که از سوی عالمان شیعه مورد تکفیر قرار گرفت این پاسداران اعتقاد ات را مورد تنفر داشتآنجا که جناب برغانی شهید ثالث حکم به تکفیر داد و توسط عمال بابیت در محراب نماز به شهادت رسید ،  آنجا که ایت الله سعید العلمای مازندرانی در واقعه طبرسی مداخله کرد و نسخه بابیان را پیچید و از آنجا که عالمان شیعه در مناظره باباب او را محکوم کرده و او مجبور به نگارش توبه نامه کرد ه که در نهایت به اعدام باب منجر شد و از آنجا که رهبران بهائیت در ایران مورد غضب قرار گرفته و به عراق گریختنند و در آنجا هم  با برخورد شکننده علمای شیعه مجبور به ترک عراق و آوارگی در ترکیه و سرزمینهای اشغالی شدند ، تنفر از عالمان شیعه را در رفتار خود نهادینه کردند . که این نوع رفتار تا کنون نیز ادامه دارد .  

پی‌نوشت:
گلچینی از آثار: حسینعلی نوری، آیات الهی (شیطانی)، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری بلسان فارسی و عربی، 148 بدیع، ج 1، ص 164.
ر.ک: شوقی افندی، توقیعات مبارکه، لوح احباء شرق (نوروز 101 بدیع)، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 123 بدیع، صص 182-47.
همچنان که عباس افندی، سیدجمال الدین اسدآبادی (این عامل وحدت جهان اسلام) را با عنوان: «أعظم مفسدین عالم و مضرّین بر جمال قِدَم»، مورد هتک قرار داده است: اسدالله مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ج 3، ص 39 به بعد.

کوتاه خواندنی :

بهائیت در ایران : مبلّغان بهائی در تلاشند تا ظلم‌های (ادعایی) وارده به بهائیان را به مظلومیت امام حسین (علیه السلام) تشبیه نمایند. این در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائیت که بهائیان وی را رجعت حسینی معرفی می‌نمودند، به قدری جنایت نمود که برخی بابیان به طعنه می‌خواندند: «اگر حسینعلی (بهاء) مظهر حسین‌ ابن علی است/ هزار رحمت بر روان پاک یزید».

بهائیت در ایران : دقت کنید جناب علی‌محمد باب، در دلیل بر حقانیت خود چه استدلالی می آورد ": چون چشم و گوش و بینی و دهان با خودِ چهره، پنج می‌شود و باب نیز طبق حساب اَبجد، پنج است و هاء که حرف اول کلمه‌ی هویت و به عدد اَبجد پنج است، پس من مهدی یا باب آنم."