بهائیت درایران : تالیف جناب آقای سید مقداد نبوی رضوی با عنوان "تاریخ مکتوم" در حقیقت بررسی کتاب "روزگاری که گذشت" اثر عبدالحسین صنعتی زادۀ کرمانی (1351-1273 ش) میباشد .  اما کتاب "روزگاری که گذشت" در حقیقت بهانه ای است برای اثبات فرضیۀ آقای نبوی مبنی بر حضور پررنگ بابیان ازلی در جنبش مشروطه (و شاید هم کلّاً ازلی بودن این جنبش) و هم چنین تاریخ نگاری جنبش مشروطه از منظری ازلی. افزون بر این دو فرضیۀ اصلی، نکات دیگری هم مطرح شده که می کوشم به تک تک آن ها بپردازم.

بهائیت در ایران : اختلاف و انشعاب را باید عارضه‌ای طبیعی برای فرقه‌هایی چون بابیه تلقی کرد. اساساً نزاع و کشمکش، بخشی از فرایند تبلور و زیست آنان را شکل می‌دهد. در این میان، از قلم نیز به صورت ابزاری در این میدان استفاده شده است و نگارش کتب و رسالات علیه یکدیگر قسمتی از رویارویی گروههای منشعب با همدیگر می‌باشد. کتاب "هشت‌ بهشت"، اثر مشترک میرزا آقاخان کرمانی و شیخ احمد روحی، با هدف بیان عقاید ازلیان و رد طریقه بهائیت نمونه‌ای مثال‌زدنی است که در این نوشتار معرفی شده است. 

بهائیت در ایران : شنیده شده مبلّغان بهائی، وجود تغییر و تحول در احوال بشر را دلیل بر نیاز استمرار رسالت پس از پیامبر گرامی اسلام می‌دانند. اما با در نظر داشتن جامعیت اسلام در اعتدلال در تشریع؛ وجود ملاک‌های واقعی برای احکام؛ اعتبار عقل در کنار نقل و وجود ولایت معصومین (علیهم السلام)، هرگز نیازی به شریعتی جدید نبوده و حلال و حرام آن، دائمی خواهند بود.