بهائیت در ایران : در دوره رضاشاه پهلوي در حالي كه شعاير اسلامي مورد بي‌اعتنايي قرار مي‌گرفت و روحانيون از هر سو تحت فشار بودند، وضع اقليت‌هاي مذهبي در اين دوره به مراتب بهتر از اكثريت مسلمانان بود. نشریه مشرق با یک مطلب به این موضوع پرداخته است : بنابر نوشتة تاريخ كمبريج «در مقابل علما كه در ايران جديد، منزلت و اقتدارشان آشكارا كاهش يافته بود، اقليت‌هاي مذهبي... از اهميت بيشتر و فرصت‌هاي بهتر براي پيشرفت اقتصادي برخوردار شده بودند كه نتيجة حركت‌هاي دولت رضاشاه در جهت برخورد برابر با كلية شهروندان بود. اين وضعيت ناشي از احساسات آزاديخواهانه يا مساوات‌طلبانه رضاشاه نبود، بلكه بيشتر از تمايل او به قرار دادن كلية ايرانيان در يك سطح در مقابل دولتي نيرومند سرچشمه مي‌گرفت. به هر حال نتيجه اين سياست بهبود وضع اكثر مسيحيان ارمني، يهوديها و زرتشتي‌ها بود كه باب تعداد زيادي از مشاغل و حرفه‌هاي جديد به روي آنها گشوده شد.»1

کوتاه خواندنی

بهائیت در ایران : موضوع دیگری که بر شدت مخالفت ملاعلی کنی با فراماسونری دامن می زد، ارتباط این مجمع سری با بهائیت بود. بسیاری از اسناد برجامانده از آن دوران حکایت از پیوستن بسیاری از بهائیان به تشکیلات فراماسونری دارد.

نگاهی به مجاهداتها در تقابل با «مجلس فراموشی»

بخشي از كتاب بيان بهائيت: اگر زنی از بابیان باردار نمی‌شد می‌تواند با اجازهٔ همسر به خارج از خانه برود و حامله شده و برگردد ولی شخصی که او به نزدش رفته باید بابی باشد.

بهائیت در ایران :  فرقه‌ها معمولاً توسط قدرت‌های بزرگ ساخته‌ و پرداخته می‌شود و تحویل جامعه هدف می‌شوند. این کشور هدف می‌تواند با درگیر شدن با فرقه از چپاول، غارت، همچنین نفوذ و جاسوسی غافل شود. یکی از این عوامل اسنکبار علی محمد باب بود .  باب عامل معلوم‌الحالی بود که روسیه وی را در آن موقعیت تاریخی و سیاسی ایران، بر سرکار آورد تا فرقه‌ای تأسیس کند تا اتحاد و یکدلی مردم را از بین ببرد.