داستان يك مدرسه بهايي

روزنامه محترم كيهان

با سلام، ضمن تشكر از دست اندركاران روزنامه به خاطر چاپ سلسله پاورقي «سايه روشن هاي بهائيت» همچنين چاپ خاطرات يك بانوي تازه مسلمان كه منجر به روشن شدن لايه هاي تاريك و سياه اين فرقه ضاله و دست ساخته بيگانگان در ايران مي شود. بهتر ديدم تا مطالبي در خصوص هر چه بيشتر شناساندن اين دست نشاندگان اجانب و آگاهي نسل جوان اين مملكت با استفاده از كتب و مدارك خودشان، كه در سال هاي اخير با لطايف الحيل و به اميد بازگشت روزهاي خوب از دست رفته شان در كشورهاي بيگانه چاپ و توزيع مي كنند به نظر شما برسانم اميد است در صورت صلاحديد آن برادران دلسوز اقدام به چاپ نماييد. با احترام برادر شما

علي دزفولي 12/7/85

شايد بعضي از ما که دورۀ حکومت شاه را درک نکرده و يا در آن زمان ، سن و سالي نداشتيم هنوز با ويژگيهي سياه و نکبت بار آن حکومت آشنيي زيادي پيدا نکرده باشيم . مطالعه گوشه هيي از تاريخ ، آنهم از زبان بازيگران آن جالب ، هشدار دهنده و عبرت آميز مي باشد : يکي از بازيگران آن عصر ، سپهبد دکتر عبدالکريم يادي پزشک مخصوص شاه بود او وقتي وارد دربار شد، در ارتش درجه سرهنگي داشت . اما نحوه ورود وي به دربار خود ، داستان جالبي است:

نبع: ويژه نامه ايام – شماره 29

علي حقيقت‌جو

پيوند و همکاري‌ بهائيت‌ با رژيم‌ پهلوي‌ ـ که‌ تاريخ‌، آن‌ را به‌ دو ويژگي‌ «فساد» و «وابستگي» مي‌شناسد ـ از واقعيات‌ آشکار‌ تاريخ‌ است. اين‌ همکاري‌ و تعامل، که‌ به‌ نحو «فزاينده» تا آخرين‌ لحظات‌ عمر آن‌ رژيم‌ ادامه‌ داشت، سابقه‌اي‌ حتي‌ بيش‌ از عمر سلطنت‌ پهلوي‌ داشت‌ و به‌ سالها پيش‌ از کودتاي‌ 1299 مي‌رسيد.