بهائیت درایران : یکی از مهم ترین شاخصه های رژیم پهلوی خصوصا پهلوی دوم نفوذ بهائیان در بدنه و ساختار حکومت و اشغال حساس ترین پست ها از سوی آنها است. این نفوذ فوق العاده در حالی بود که خطر بهائیت برای دین اسلام و مذهب تشیع و دشمنی که بهائیان با شیعیان داشتند بیش از هر فرقه و دین دیگری بود. این خطرات به گونه ای بود که در برهه ای از زمان بیشترین همّ نیروهای مذهبی، از مبلغین و وعاظ گرفته تا مراجع عظام تقلید صرف رویارویی با این فرقه می شد و در این راه هزینه های فراوانی صرف می گردید. در این مقال به معرفی برخی از چهره های شناخته شده بهائی و نقش و جایگاه آنها در ساختار حکومت پهلوی پرداخته می شود تا مشخص شود دولت و حکومتی که مدعی شیعه بودن را داشت پادشاهی که خود را پادشاه شیعه می دانست به چه نحو ارکان مملکت را در اختیار بزرگترین دشمن شیعه گذارده بودند.

  کوتاه خواندنی :                                        

بهائیت درایران : حسینعلی نوری که خود را رهبر بهائیان و پیامبرآنان می داند، در کتاب هائی که از خود به یادگار گذاشته اغلاطی دیده می شود که از بچه دبستانی هم سر نمی زند. معلوم نیست وی که مدعی اعجاز است و پیامبری، چطور اغلاط املائی در سراسر کتب وی بچشم می خورد.

  بهائیت در ایران : میرزا تقی خان امیرکبیر که عزم خویش را بر آبادانی و اصلاح کشور جزم کرده بود،علیرغم فشارهای سیاسی دول استعماری،بدون هیچ ترس و واهمه ای از حمایت آنان از علیمحمد شیرازی، او را به دار مجازات آویخت تا این مساله همواره لکه ننگی بر دامن بهائیت باقی بماند.