بهائیت در ایران : بنابر آنچه در تاریخ فرقه بهائی و مورخین و مبلغین بهائی امثال حسن موقر بالیوزی در کتاب بهاءالله شمس حقیقت صفحه 20 آورده است، میرزا عباس نوری معروف به میرزا بزرگ نوری پدر مؤسس و پیامبر فرقه بهائی دارای هفت عیال بود که چهار نفر از آنان دائمی و بقیه صیغه ای بودند و جناب حسینعلی از دومین همسر میرزا بزرگ نوری بنام خدیجه خانم متولد شد.

نکته ای از تاریخ زندگی عبدالبها :

بهائیت در ایران : مبلّغان بهائی مدعی‌اند که عبدالبهاء، خیانت به وطن را گناهی نابخشودنی دانسته است. اما اگر چنین است، پس عبدالبهاء با جاسوسی خود برای انگلیس و خیانت به عثمانی، مرتکب این گناه نابخشودنی شده است. چرا که او پس از تبعید از ایران، تابعیت عثمانی پیدا کرد و لقب افندی را برای خود برگزید و در ظاهر، در حق این حکومت دعاگویی می‌کرد.

نکته کوتاه خواندنی

بهائیت در ایران : عبدالحسین آیتی به نقل یکی از همراهان عبدالبهاء در سفر اروپایی‌اش، خاطره‌ای بدین مضمون را از اقامت در پاریس نقل می‌کند: «در پاریس شبی با عباس افندی مشروب می‌خوردیم، اسرار قلب خود را گفت و دانستم که هیچ دینی ندارد». این در حالیست که نوشیدن مسکرات در بهائیت حرام است و در این صورت، دلیلی بر باقی ماندن سایر پیروان بر بهائیت وجود ندارد.

بهائیت در ایران : در طول سالهای متمادی و از زمان اشغال سرزمینهای فلسطین توسط اسرائیل غاصب تا کنون اعلامیه ای ، بیانیه ای و.... در محکومیت رژیم اسرائیل از سوی نهاد رهبری تشکیلات بهائیت دیده یا شنیده اید . تقریبا تمامی سازمانهای بین المللی هر از چند گاهی نسبت به جنایات اسرائیل واکنش نشان داده و در محکومیت این جنایات اطلاعیه یا بیانیه صادر میکنند . دریغ از یک اظهار نظر از سز سوی مدعیان صلح عمومی . که البته یکی از نشانه‌های هم‌بستگی بهائیان با رژیم صهیونیستی، حمایت آنان از سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی این رژیم غاصب و کودک‌کش است. از این‌رو سکوت معنادار فرقه‌ی بهائیت، در قبال سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی اسرائیل در جنایات صبرا، شتیلا و قانا و محاصره‌ی طولانی مدت غزه، کشتار کودکان، زنان و سالمندان بی‌گناه و تخریب مساجد و مدارس و مراکز تحت نظارت سازمان ملل؛ از دیگر نشانه‌های این پیوند عمیق است.

نکته :

بهائیت در ایران : شوقی افندی در یکی از توقیعات خود مدعی شده است: «امر بهائی قصدش آن نیست که بر تعداد نظامات دینی که چندین نسل است به واسطه اختلاف پیروانشان آرامش جهان را بر هم زده‌اند بیفزاید، بلکه این آئین جهانی در قلوب هریک از پیروانش عشق و محبت تازه‌ای را به وجود آورده که نسبت به جمیع ادیان که پیروانشان در جامعه بهائی وارد شده‌اند عشق بورزند».(1)

بهائیت در ایران :  علمای اسلامی به عنوان حافظان و نگاهبانان حدود دین، همچون سدّی محکم در مقابل فتنه‌های عوامل استکبار و فاسد بوده و لذا، به مقابله‌ی فکری با فرقه‌های ساختگی بابیت و بهائیت پرداخته‌اند. از این‌رو عبدالبهاء، بخاطر کینه‌ی خود از علمای اسلامی، که مانع گسترش عقاید انحرافی بهائیت به شمار می‌آیند، به پیروان خود بشارت داد که به زودی، دستگاه اجتهاد و پیروی مردم از علماء برچیده خواهد شد؛ همچنان که به نقل از او می‌خوانیم: «مِن بعد دستگاه اجتهاد و حکمرانی علماء و مرافعه در نزد مجتهدین و تمسک عوام به ایشان و صف جماعت و ریاست علمای دین پیچیده خواهد شد».(1)
اما به راستی چگونه می‌توان این پیشوای بهائی را مصون از هرگونه اشتباه و خطا پنداشت (2)؛ در حالی که پس گذشت یک قرن از این ادعا، نه تنها علمای اسلامی منزوی نگشتند، بلکه همواره با فتواهای به موقع و هوشمندانه‌ی خود، حافظ عقاید حقه و کیان مملکت اسلامی می‌باشند. علمایی که تبلیغات مداوم و مسموم نظام‌ها و فرقه‌های معاند نتوانست از نفوذ کلام ایشان در میان مردم بکاهد؛ چرا که به فرموده‌ی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله): «العُلَماءُ وَرَثَةُ الأنبياءِ... (3)؛ علماء وارثان پیامبران‌اند» و دین‌داری بدون توجه به پیامبران و جانشینان ایشان میسر نیست.
در این صورت می‌توان گفت که این پیشوای بهائی، آرزوی خود را در قالب پیش‌گویی بیان کرده است.

و حالا و در این زمان ابهت علما  جهان اسلام و تشیع را نظاره گر باشید .

پی‌نوشت:
1- عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 5، ص 193.
2- ر.ک: عباس افندی، مفاوضات؛ به نقل از: مهدی هادیان، مسأله مشروعیت، تهران: انتشارات گوی، 1392 ش، ص 130-129.
3- محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، کتابخانه‌ی الکترونیکی فقاهت، ج 8، ص 18.

کوتاه وخواندنی :

بهائیت در ایران : پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، بر خلاف سیره‌ی ادیان الهی در زمینه‌ی امر به معروف و نهی از منکر، به مخالفت با این اصل پرداخته و اعمال آن را تنها به صورت تشریفاتی و تحت اختیار نهادهای اداری خود دانسته‌اند. همچنان که احمد یزدانی، به نقل از پیشوایان بهائیت می‌نویسد: «حق اعتراض و چون و چرا و امر به معروف و نهی از منکر از اشخاص نسبت با اعمال دیگران سلب شده و فقط محافل روحانی یا بیوت عدل حق حاکمیت بر نفوس را داشته و ناصح و مربّی و مراقب اشخاص می‌باشند»(1)

نکته :

بهائیت در ایران : یک ژست تبلیغاتی در تبلیغ بهائیت تساوی زن ومرد است و البته  پیشوایان فرقه‌ی بهائیت مدعی‌اند که اصل تساوی زن و مرد، از اختراعات آنان به شمار می‌رود. از این‌رو عبدالبهاء با شعار عدم تفاوت میان زن و مرد، مدعی شده است: «مرد و زن هردو بشرند و بندگان یک خداوند، نزد خدا ذکور و اناث نیست... زیرا هردو بشرند و در جمیع مراتب مشترک، خدا تفاوتی نگذاشته».(1)