بهاویت در ایران :  خداوند برای شناخت و تمییز پیامبرانش از مدعیان دروغین، به ایشان قدرتی عطا می‌کرد که مردم با دیدن آن دریابند که این شخص از جانب خدا آمده و در ادعایش، صادق است. در همین راستا، پیامبران الهی هرکدام با توجه به اقتضای عصر خود، معجزاتی برای اتمام حجت بر انسان‌ها ارائه داده‌اند.

معجزاتی که از جانب خداوند به پیامبران داده می‌شد، متناسب به دوره‌ی حیات هرکدام از ایشان می‌بود؛ به این صورت که هر علمی در هر عصری که رواج می‌یافت، معجزه‌ی پیامبر هم مطابق و برترین آن بود [1] و این تطابق به گونه‌ای بود که مردم و اهل ‌فن آن دوره، به این نکته پی می‌بردند که انجام چنین کاری، از توان بشر خارج است. به عنوان مثال می‌توان به زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی (علیه‌السلام) به دلیل پیشرفت صنعت طب در زمان ایشان، نزول قرآن جاوید به زبان حضرت محمّد (صلّی ‌الله علیه و آله) به دلیل رواج شعر، ادب، فصاحت و بلاغت در زمان ایشان و نمونه‌هایی از این قبیل اشاره کرد.[2]

 کوتاه خواندنی

بهائیت در ایران :  همیشه بوده و هستند انسان‌هایی که وقت نیاز مهربان و زمان دیگر دشمن خونخوار می‌شوند   به این افراد ابن الوقت و حزب باد هم می‌گویند. بابیان در زمان عثمانی‌ها وقتی در زمان حضور در عراق مشکلاتی برای مردم آن دیار ایجاد کردند و حکومت آنها را به جاهای مختلف تبعید کرد و وقتی این‌ها به استانبول وارد شدند، دو سه روز اول در مهمان خانه و سپس به مدت چهار ماه در جای وسیع‌تری در پایتخت عثمانی اقامت گزیدند تا این‌که با فرمان سلطان آنها را در ادرنه [1] جای دادند.

بهائیت در ایران برداشت از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب: بهائیان به دلیل عدم توانایی حسینعلی‌نوری سرکرده‌ی خود، در ارائه‌ی معجزه برای اثبات حقانیتش، به کلی منکر لزوم ارائه‌ی معجزه، برای اثبات حقانیت پیامبران شده‌اند. به همین سبب بزرگان و مبلّغان بهائی، در پی توجیه عدم توانایی اعجاز (به اصطلاح) پیامبرشان رفته‌اند.

ابوالفضل گلپایگانی از مبلّغان برجسته‌ی فرقه‌ی بهائیت؛ معتقد است که اعجاز، ابداً دلیلی بر حقانیت پیامبران نمی‌باشد. او همچنین مدعی است که انبیای الهی به تصرف در تکوین قادرند و هرکاری که اراده کنند انجام می‌دهند؛ اما از آن‌جا که انجام معجزات و امور خارق‌العاده دلیلی بر حقانیت ایشان نیست، از این کار صرف‌نظر کرده‌اند.