بهائیت در ایران : تشکیلات بهائیت در تلاش است تا چهره‌ای مظلوم و ستمدیده از اسلاف بابی خود در عصر قاجار به نمایش درآورد. این تراژدی فریب‌کارانه‌ی تشکیلات بهائیت، با داشتن نگاهی یک‌سویه به جریان بابیت در زمان قاجار لحاظ می‌شود. چرا که اگر بخواهیم نگاهی منصفانه به کُشتارهای صورت گرفته در زمان قاجار بیاندازیم، نتیجه‌گیری منصفانه‌ای نیز خواهیم داشت.

بهائیت در ایران : نویسندگان بابی و بهائی در تعیین جایگاه محمدعلی بارفروشی (قدوس)، اختلاف داشته و دارند . سرگردگان بهائیت  از طرفی بارفروشی را پیرو مسلک باب معرفی و از طرف دیگر، مقام او را برتر از باب می‌دانند. لذا می‌توان گفت سرکردگان دو جریان انحرافی بابیت و بهائیت، به قدری ادعاهای بی‌پایه و اساس داشته‌اند، که حتی خود در تعیین جایگاهشان، در سردرگمی مانده‌اند.

کوتاه خواندنی :

بهائیت در ایران : علی‌محمد شیرازی پیشوای مسلک بابیت و بهائیت، بارها به پوچی و هیچی آثارش در مقابل آموزه‌های اهل‌بیت (علیهم السلام) اعتراف کرده است. اما در همین حال، وی در اظهاراتی کاملاً متناقض، نوشته‌جات سرتاپا غلط خود را بالاتر از کتاب آسمانی قرآن می‌دانست. با این حال می‌توان این پیشوای بابیت و بهائیت را مصداق بارز شخصی سودازده و دوقطبی دانست.

بهائیت در ایران : علی‌محمد شیرازی که خود را ناسخ اسلام می‌دانست، نوشته‌جاتش را به عنوان تنها معجزه و دلیل حقانیتش معرفی می‌نمود؛ همچنان که مدعی بود: «مَن استدلَ بِغیر کتاب الله و آیات البَیان و عَجزَ الکل عَن الإتیان بِمثلِها فَلا دَلیلَ لَهُ و مَن یروی معجزةً بِغَیرها فَلا حُجةَ لَه... [1]؛ هرکس به غیر از کتاب خدا و آیات بیان که همه از آوردن آن ناتوان‌اند استدلال کند، دلیلی برایش وجود ندارد و هرکس معجزه‌ای غیر از آیات بیان (برای من) قائل شود، حجتی ندارد. به غیر از آیات به چیزی استدلال نکنید؛ پس هرکس که به آیات استدلال نمی‌کند، دانشی ندارد».

پژوهشی در تبار و خاندان میرزا علی محمد شیرازی (باب)

بازنشر اسفند 96

نوشته ای از عبدالله شهبازی 
خاندان مادری باب

بابیان درباره خاندان پدری باب، جز انتساب به سیادت، سخن نمی‌گویند. معلوم است که مهم نبودند و در زندگی باب اثر نداشتند. به هر روی، درباره آن‌ها چیز زیادی نمی‌دانیم. پدر باب، میرزا محمدرضا بزاز شیرازی، که حرفه‌اش بزازی (پارچه‌فروشی) بود، زمانی که باب 9 ساله بود درگذشت و دایی دومش، میرزا سید علی، سرپرستی باب و مادرش را به عهده گرفت. [23]

کوتاه و خواندنی :

بهائیت در ایران : مشایخ شیخیه دچار تناقض‌گویی فراوان در مسائل اعتقادی و البته اختراعی خود شده‌اند. در خصوص نسبت میان رکن رابع و ناطق واحد در جایی به گونه‌ای سخن می‌گویند که برداشت می‌شود رکن رابع عمومیت دارد و ناطق واحد فرع آن آموزه می‌باشد و در جایی به گونه‌ای سخن می‌گویند که برداشت می‌شود بین رکن رابع و ناطق واحد نسبت تساوی برقرار است.

بهائیت در ایران : عبدالبهاء با کپی‌برداری از ادیان الهی و الگوگیری از اندیشکده‌های غربی و تلفیق آن‌ها با یکدیگر، تعالیمی از نظر خود بدیع ارائه داده است و البته آن‌ها را به پدر خود منتسب کرد. یکی از این تعالیم، مسئله‌ی لزوم مطابقت دین با علم و عقل است. این در حالیست که نه تنها این آموزه ابداع پیامبرخوانده‌ی بهائیت نبوده؛ بلکه او اصلاً چنین آموزه‌ای را باور نداشته است.

بهائیت در ایران : فرقه سازی در میان ابزارهای استعمار برای تحقق اهداف از چه جایگاهی برخوردار است و چقدر روی آن حساب می شود؟